IN VITRO – sposób na niepłodność

In vitro, czyli zapłodnienie pozaustrojowe, to dla wielu par jedyna możliwość, by zostali rodzicami. In vitro stosuje się dopiero, gdy zawiodą inne sposoby leczenia bezpłodności. Warto wiedzieć, kiedy rozpoczyna się procedurę in vitro i dlaczego podczas jednego zabiegu wszczepia się zwykle dwa zarodki.

Spis treści

1. In vitro – najczęściej zadawane pytania
2. Czy to prawda, że teraz podczas in vitro wszczepia się do macicy najwyżej dwa zarodki?

In vitro – najczęściej zadawane pytania

Ile prób inseminacji wewnątrzmacicznych warto zrobić, zanim zaczniemy procedurę in vitro? Zwykle przed rozpoczęciem procedury in vitro wykonuje się od czterech do sześciu cykli inseminacji wewnątrzmacicznych. Sprawa ta jest jednak indywidualna dla każdej pary. Postępowanie w przypadku leczenia niepłodności określają rekomendacje Polskiego Towarzystwa Medycyny Rozrodu oraz Sekcji Płodności i Niepłodności Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego. Decyzję o tym, ile inseminacji należy wykonać, podejmuje lekarz wspólnie z pacjentami, na podstawie wskazań medycznych.

Czy to prawda, że teraz podczas in vitro wszczepia się do macicy najwyżej dwa zarodki?

Nawet jeśli rodzice wyrażają zgodę na większą liczbę? Jednym z poważniejszych powikłań leczenia niepłodności po zastosowaniu stymulacji owulacji jest możliwość wystąpienia ciąży wielopłodowej. Ciąże wielopłodowe występują częściej po leczeniu stymulacji owulacji cytrynianem klomifenu niż po IVF – ET. Obecnie w większości ośrodków leczenia niepłodności metodą IVF – ET stosuje się transfer jednego lub maksymalnie dwóch zarodków. Liczba transferowanych zarodków zależna jest między innymi od wieku pacjentki, przyczyny niepłodności i jakości zarodków.