Przypominamy popularne podwórkowe gry dla dzieci. Idealne na wakacje!

Wakacje to najlepszy czas, by przypomnieć sobie najbardziej popularne gry podwórkowe. Jeszcze kilkanaście-kilkadziesiąt lat temu to one uprzyjemniały wolny czas dzieciom. Dziś, w epoce gier komputerowych, laptopów i innych elektronicznych gadżetów, wiele gier podwórkowych zostało zapomnianych.

Spis treści

1. Gra w kapsle
2. Gra w klasy (ludzika)
3. Mundial w Rosji. Czym zachwyci piłkarskich kibiców? WIDEO
4. Gra w gumę
5. Gra w zbijaka
6. Gra w dmuszki
7. Gra w zośkę

Ponieważ czasem w wakacje dzieci mogą się nudzić,przypominamy popularne gry podwórkowe, takie jak kapsle, gra w klasy czy guma, które jeszcze 20-30 lat temu były dla dzieci ulubionym sposobem spędzania wolnego czasu na dworze. Jeśli wasza pociecha nie wie, jak się gra w gumę, albo na czym polega gra w zbijaka, najwyższy czas, by ją zapoznać z ich zasadami. A jeśli sami zapomnieliście, pomożemy wam w tym. Oto zasady niektórych gier podwórkowych:

Gra w kapsle

Gra w kapsle to popularne wyścigi na piasku lub chodniku. Graczy może być wielu, ważne by ich kapsle były różne. Na chodniku kredą, patykiem na ziemi lub na obrzeżu piaskownicy należy narysować tor, po którym będą się poruszać kapslowe „pojazdy”. Im więcej zawodników, tym szerszy tor. Koniecznie trzeba też ustawić przeszkody: skocznie, slalomy, dołki z wodą lub suche. Kapsle należy ustawić na starcie, jeden obok drugiego, wierzchnią stroną na spód. Gra polega na tym, że pstryknięciem w falowany bok kapsla przesuwamy się do przodu. Pstrykamy na zmianę, a wypadnięcie poza linię toru oznacza stratę kolejki.

Gra w klasy (ludzika)

Zasady gry są proste – wystarczy narysować za pomocą kredy lub patyka "ludzika" i ponumerować pola od 1 do 8. Korpus ludzika dzielimy na prostokąty i numerujemy: 1, 2, 3, 4, 6, ramiona ludzika to numer 5, a głowę dzielimy na pół i numerujemy 7 i 8. Osoba rozpoczynająca grę rzuca kamyczkiem, tak aby trafić na pole oznaczone 1. Gdy trafi, może rozpocząć grę. Skacze na jednej nodze po poszczególnych polach, uważając, by nie dotknąć linii. Gdy dotrze do „ramion”, musi skoczyć obiema nogami na dwa pola. Następnie, gdy dotrze do „głowy”, musi skoczyć obiema nogami na dwa pola, zrobić skok z obrotem i wrócić, zabierając po drodze kamyk. Następnie rzuca kamykiem do kolejnego okienka itd. Kto nie trafi na właściwe pole albo podczas skakania nadepnie na linię chłopka, oddaje kolejkę przeciwnikowi.

Mundial w Rosji. Czym zachwyci piłkarskich kibiców? WIDEO

Gra w gumę

Do gry potrzebna jest typowa guma, jaką stosuje się w spódnicach czy rajstopach. Można ją kupić w sklepie z pasmanterią. Potrzebne będzie, w zależności od wieku dziecka, co najmniej 2,5-4 metry gumy. Gra jest przeznaczona dla trzech osób. Gumę należy związać i rozciągnąć, a na jej rozciągniętych końcach stają dwie osoby. Wersji gry w gumę jest kilka, ale w każdej z nich gumę zakłada się po kolei na wysokość: kostek, kolan, ud, bioder, pasa, a także pach. Na każdej z tych wysokości osoba grająca musi skoczyć określoną liczbę figur. Jeśli osoba skacząca przeskoczy wszystkie figury bezbłędnie na wysokości kostek, guma jest podnoszona na wysokość kolan, potem ud itd. Jeśli osoba skacząca popełni błąd i „skusi”, wtedy zapamiętuje moment, w którym zakończyła i zmienia się z osobą  stojącą "w gumie". W następnej kolejce rozpoczyna od momentu w którym popełniła błąd.

Gra w zbijaka

Zbijak to gra drużynowa. Potrzebne są do niej: piłka, może być siatkówki, i dużo wolnej przestrzeni, najlepiej boisko. Przestrzeń należy podzielić na równe części. Kapitanowie dwóch drużyn, wybierają sobie członków (powinno ich być tyle samo w każdej drużynie, jeśli to niemożliwe – w słabszej drużynie powinno być więcej uczestników). Uczestnicy gry wzajemnie "zbijają się" – tzn. uderzają piłką w osoby będące w drużynie przeciwnej. Gracze nie mogą wykraczać poza swoją część boiska. Zbicie (czyli punkt) następuje, gdy rzucona piłka dotknie gracza drużyny przeciwnej i spadnie na ziemię. Uczestnik gry, który został zbity, schodzi z boiska.

Gra w dmuszki

Gra w dmuszki była bardzo popularna i wypełniała uczniom czas na przerwach, potrzebne do niej były tylko monety, najlepiej te lżejsze. Zasady gry są proste: dwóch graczy, dmucha po kolei w swoją monetę, tak by nakryła ona monetę przeciwnika.

Gra w zośkę

Zośka to gra zręcznościowa polegająca na podbijaniu nogami lotki wykonanej z pęczka włóczki obciążonego ołowianym krążkiem. Można w nią grać indywidualnie, ale możliwa jest również gra drużynowa. Polega na tym, że gracze starają się nogą jak najdłużej podbijać zośkę tak, by nie upadła na ziemię. Inna wersja gry polega na tym, że gracze rysują koła o średnicy ok. 2,5 m i stają każdy w środku swojego okręgu. Jeden z graczy próbuje "wstrzelić zośkę" do koła któregoś gracza. Musi się przy tym wykazać sprytem i zręcznością. Jeśli w którymś z kół uda mu się umieścić zośkę 6 razy – gracz, który nie obronił koła, odpada z gry.