Kurki mniam, mniam...

Zbierają je nawet początkujący grzybiarze, bo łatwo je dostrzec i trudno pomylić z innymi grzybami. I nigdy nie są robaczywe! Pieprznik jadalny, bo taka jest botaniczna nazwa kurki, najłatwiej znaleźć w lasach iglastych. Grzyby rosną gromadnie, po kilkanaście sztuk. Zbiera się je od połowy czerwca do października. Mają delikatny aromat, są twarde i, jak na grzyby, trwałe.

Wartość odżywcza kurek jest niewielka, podobnie jak innych grzybów. Zawierają dużo wody, białko, tłuszcze, Jest w nich nieco witaminy D, E, C, z grupy B, beta-karotenu i śladowe ilości minerałów (potas, fosfor, wapń, żelazo, cynk, fluor, jod, miedz). Maja mało kalorii, ale są ciężko strawne. Reakcja organizmu na grzyby jest indywidualna. Ze względu na to, że długo zalęgają w przewodzie pokarmowym, nie powinny ich jeść osoby z problemami wątroby i układu trawienia, małe dzieci i seniorzy. Muszą z nich zrezygnować uczuleni na grzyby. Nawet zdrowym odradza się jedzenie dużej ilości kurek smażonych, ze śmietaną, zwłaszcza przed snem.

Duszone, smażone

Najsmaczniejsze są świeże grzyby o lekko „rozkwitłych” kapeluszach. Czyści się suche grzyby, a następnie szybko płucze, żeby nie nasiąkły wodą, i osusza. Świeże kurki są wspaniałym składnikiem zup, sosów, dodatkiem do duszonych mięs, jajecznicy, makaronu. Można je zapiekać w kruchym cieście i pod beszamelem.
Kurki dusi się dłużej niż inne grzyby, uzupełniając wodą wydzielany sok. Można dodać trochę masła i podsmażoną
cebulę. Kurki tradycyjnie smaży się na maśle. Uwaga: grzyby soli się po usmażeniu. Posolone wcześniej wydzielają dużo soku, który utrudnia smażenie. Potrawy z grzybów najlepiej jeść w dniu, w którym zostały przyrządzone. W lodówce można je przechowywać nie dłużej niż 48 godzin.