Nie ma lepszego dowodu na bliskość rodzica, jak słyszalność jego głosu. Dla dziecka to najpiękniejszy dźwięk na świecie, który pokochało już będąc w brzuchu mamy. Niemowlęta są bardzo inteligentne, jeśli chodzi o wyczuwanie emocji w głosie.

Z pewnością więc nie uspokoi ich podniesiony ton. Żeby ukoić malucha, najlepiej do niego szeptać lub mówić ściszonym głosem. Niemowlęta uwielbiają również piosenki, a ponieważ są bardzo wyrozumiałymi
 słuchaczami, nie przejmuj się swoim ewentualnym fałszem i zapominaniem tekstu.

„Szuszanie” powinno wejść na stałe do słownika języka polskiego, bo w słowniku młodych rodziców dawno już jest. Jak inaczej nazwać bowiem wydawanie dźwięków typu: szu-szu? 

O zaletach tego sposobu przekonał się każdy, kto choć raz spróbował poszumieć płaczącemu niemowlakowi do ucha. Charakterystyczne „szuszu” to tzw. biały szum, dźwięk przywołujący u niemowląt bezpieczny okres prenatalny, więc prawie zawsze je uspokaja.

Źródłem szumu może być suszarka, odkurzacz, wentylator kuchenny lub radio nastawione na niezajętą częstotliwość.

Owiń dziecko dużym, cienkim kocem, aby poczuło się bezpiecznie. Ciasne owinięcie przypomni mu czasy z okresu życia w brzuchu mamy, kiedy czuł się bezpiecznie i szczęśliwie.

Niektórzy lekarze twierdzą, że owijanie pomaga maluchowi uspokoić się i dłużej spać, inni dowodzą, że dzieci, które urodziły się wcześnie i były owijane, były spokojniejsze, miały lepsze napięcie mięśniowe, a to łagodziło  dyskomfort.

Złe ułożenie i niewygoda też potrafią dać się mocno we znaki dziecku, które nie potrafi samodzielnie zmienić swojej pozycji. Wyobraź sobie, że swędzi cię coś, uwiera albo zdrętwiała ci ręka, a ty nie możesz zrobić nic, by sobie ulżyć.

Jeśli twój maluch płacze np. w foteliku  samochodowym, leżaczku, na rękach albo na przewijaku – może to oznaczać, że jest mu niewygodnie. Spróbuj zmienić mu pozycję, przenieść go na płaską powierzchnię i tym samym poprawić jego komfort. I na przyszłość – pamiętaj o wycinaniu metek w ubraniach dziecka, które naprawdę potrafią uprzykrzyć mu życie.

Dobrze wiesz, że małe dzieci nie radzą sobie z nadmiarem rozpraszaczy wokół siebie. Nie lubią intensywnych kolorów, głośnych i wysokich dźwięków, dynamicznych zmian – szczególnie w pierwszym etapie życia. One najbardziej potrzebują wtedy spokoju.

Zapewnij go swojemu maluchowi. Jeśli płacze, a wokół niego kręci się dużo osób i jest gwarno – wyjdź z nim do innego pomieszczenia. Zgaś telewizor, poproś starsze dzieci o chwilę ciszy. To powinno pomóc.

Pomyśl sobie, że dziecko jest zwierciadłem twoich emocji. Gdy ty się cieszysz, ono ma również powód do zadowolenia.  Może więc jego płacz to efekt odczuwania twojego niepokoju, podenerwowania lub stresu? Jeśli rzeczywiście masz gorszy dzień, zanim uspokoisz malucha, uspokój swoje emocje.

Czasem parę głębokich wdechów pomaga odzyskać równowagę. Jeśli jednak nie pomaga, poproś by dziecko uspokoił ktoś inny, kogo ono dobrze zna. To o wiele lepsze wyjście niż nasilanie negatywnych uczuć u malucha.