Odrabianie lekcji z dzieckiem. 7 rad dla zachowania spokoju

Nie chcę, nie umiem, nie będę robić lekcji - to  normalne, że gdy słyszysz taki komunikat, skręca cię ze złości. Bo jak tu zachować spokój, gdy odrabianie lekcji to za każdym razem koszmar i dziecka, i rodziców?

Zadawane dzieciom prace domowe to gorący temat. Każdy – i dzieci, i rodzice – ma wrażenie, że jest ich zdecydowanie za dużo. Odrabiać je jednak trzeba, i to w dodatku regularnie, zazwyczaj z dnia na dzień. Ich ilość, a często także poziom trudności bywa jednak przyczyną domowych konfliktów.

Jak sprawić, by odrabianie lekcji z dzieckiem przebiegało spokojnie i bez newrów?

Spis treści

1. 1. Wczuj się w sytuację dziecka
2. 2. Zastanów się, co tak naprawdę cię denerwuje
3. 3. Obniż wymagania
4. 4. Stosuj techniki relaksu
5. 5. Poszukaj wsparcia w tłumaczeniu materiału
6. 6. Naucz dziecko pracować samodzielnie 
7. 7. Poproś o pomoc kogoś, kto umie się opanować

Wiele dzieci, zwłaszcza z młodszych klas szkoły podstawowej, przy odrabianiu lekcji potrzebuje wsparcia. Wielu rodziców nie ma jednak na to czasu, siły ani ochoty.

Nie oszukujmy się - każdy z nas jest po pracy zmęczony, a powrót do domu to przecież nie koniec obowiązków: trzeba jeszcze podać obiad, posprzątać, przygotować posiłki i ubrania na następny dzień, a nierzadko nadrobić własne zaległości z pracy.

Nic dziwnego, że rodzicom niekiedy puszczają nerwy. Warto jednak nauczyć się nad sobą panować, gdyż przy odrabianiu lekcji dziecko powinno mieć spokój, powinno też czuć, że rodzic jest dla niego wsparciem, a nie zagrożeniem. Jak więc nie denerwować się, kiedy dziecko odrabia lekcje?

1. Wczuj się w sytuację dziecka

Przypomnij sobie, jak czujesz się, gdy szef na ciebie krzyczy, bo czegoś nie zrobiłaś dlatego, że sobie nie radzisz. Nie jest miło, prawda? I teraz wyobraź sobie, że tak samo – a nawet gorzej, bo krzyczy ukochana mama – czuje się twoje dziecko.

Czytaj: Jak dużo prac domowych nauczyciele powinni zadawać dzieciom?

Jak skutecznie pomagać dziecku w odrabianiu lekcji?

2. Zastanów się, co tak naprawdę cię denerwuje

Czy powodem stresu jest to, że dziecko po raz kolejny wychodzi za szlaczek, nie umie tabliczki mnożenia? A może denerwujesz się, bo twoim zdaniem to błahostki, które odrywają cię od zadań dużo ważniejszych – na przykład ugotowania obiadu?

Jeśli poznasz powód swojego zdenerwowania łatwiej będzie ci je opanować, a także wymyślić, jak je wyeliminować. Jeśli krzyczysz, bo męczy cię perspektywa gotowania obiadu, spróbuj gotować na zapas i część potraw mrozić, a potem podgrzewać. 

3. Obniż wymagania

Badania dowodzą, że oceny szkolne (w tym również te z prac domowych) nie mają najmniejszego wpływu na to, czy ktoś odniesie w życiu sukces. Może nie warto więc wymagać od dziecka, by z przedmiotów ścisłych dorównało Einsteinowi (zwłaszcza, że on w szkole też nie miał dobrych ocen), czy rysowało szlaczki z dokładnością do milimetra? Za kilka miesięcy nikt nie będzie pamiętał o ocenach, za to przykre wrażenie braku porozumienia z rodzicem zostanie na długo.

Czytaj też: Jak zachęcić dziecko do nauki? 5 sprawdzonych sposobów i 10 pomocy naukowych

4. Stosuj techniki relaksu

Napij się melisy, odetchnij głęboko, wyjdź na spacer. Słowem – rób to, co robisz i w innych stresujących sytuacjach, i dzięki czemu jesteś w stanie szybko odzyskać spokój. To niezbędne, zwłaszcza jeśli po raz setny musisz tłumaczyć to samo, a dziecko ciągle nie rozumie. 

5. Poszukaj wsparcia w tłumaczeniu materiału

Jeśli przyczyną krzyków i płaczu podczas odrabiania lekcji jest niezrozumienie tematu, warto poszukać źródeł, w jakich wyjaśniony został on w przystępny sposób.

Pomocne mogą być repetytoria, sporo ciekawych materiałów można znaleźć w internecie, m.in. na serwisach udostępniających filmy (np. YouTube) – są tam darmowe korepetycje z różnych przedmiotów.

Czytaj: Jak się uczyć angielskiego i innych języków obcych?

Jak się uczyć - 5 technik efektywnej nauki

6. Naucz dziecko pracować samodzielnie 

Zanim usiądzie do lekcji, omówcie, co ma do zrobienia. Przejrzyj z nim zeszyty i książki i ustalcie, czy samo da sobie radę, czy wszystko rozumie.

Jeśli nie – wytłumacz, ale niech zadania zrobi samodzielnie, najlepiej najpierw na brudno (by pokreślone strony w zeszycie ćwiczeń nie stały się kolejnym pretekstem do krzyku).

Nie kontroluj też bez przerwy – najlepiej umówić się, że postępy w pracy domowej sprawdzasz co jakiś czas, np. co 40 minut. 

7. Poproś o pomoc kogoś, kto umie się opanować

Może lepszą pomocą dla dziecka będzie tata, babcia lub nawet korepetytor? Przyznanie się do tego, że nie umiesz panować nad emocjami jest lepsze, niż konsekwencje, jakie wiążą się z nieustannym krzykiem na dziecko.

Obniżasz w ten sposób jego poczucie wartości i odbierasz pewność siebie, a wasze relacje mogą na tym poważnie ucierpieć.