Odrobaczanie psa: czy robaki u psa są groźne dla czowieka?

Robaki u psa i inne psie pasożyty to nie lada kłopot dla właściciela i sporo przykrych dolegliwości dla samego zwierzaka. Jak wygląda odrobaczanie psa i czy psie pasożyty są groźne dla ludzi? Objawy zarobaczenia u psa zależą od rodzaju psiego pasożyta.

Spis treści

1. Jakie robaki atakują psy?
2. Po czym poznać, że pies ma robaki?
3. Robaki u psa: objawy
4. Robaki u psa: skutki zdrowotne
5. Czy psie pasożyty są groźne dla ludzi?
6. Odrobaczanie psa: tabletki i inne preparaty

Psie pasożyty to dość częsta dolegliwość. Robaki może mieć każdy pies, nawet ten, który większość czasu spędza wtulony w miękką kanapę, a czas spaceru spędza głównie na smyczy. Najczęściej jednak dokuczają one tym zwierzakom, które często biegają samopas i na dworze mogą mieć kontakt z zarażonymi pasożytami gryzoniami czy kałem innych nosicieli, a także bezdomnymi psami.

Jakie robaki atakują psy?

Pasożyty wewnętrzne (inaczej endogenne), które bytują w psie, można podzielić na kilka grup. Pierwszą z nich są robaki obłe, inaczej obleńce, nazywane tak ze względu na kształt. W grupie tej są przede wszystkim:

• glisty,
• nicienie,
• włosogłówki,
• tęgoryjce.

Druga grupa to płazińce, a więc:

• tasiemiec psi,
• tasiemiec krętkowy,
• tasiemiec bąblowcowy.

Prócz nich do pasożytów wewnętrznych zaliczane są również przywry i pierwotniaki – nie są one jednak robakami.

Po czym poznać, że pies ma robaki?

Pasożyty rzadko kiedy widoczne są w kale zakażonego psa lub w skórze wokół odbytu. To, że psiak może być nimi zarażony, sygnalizują jednak inne objawy. To, jakie, zależy od rodzaju pasożyta, który zaatakował czworonoga. Może się zdarzyć, że zwierzak ma w ciele kilku różnych pasażerów na gapę, którzy systematycznie wyniszczają jego organizm.

Zarobaczone zwierzę:

• jest apatyczne,
• unika kontaktu,
• ciągle chce spać,
• miewa biegunki (w których czasem jest krew),
• miewa wymioty,
• dziwnie kaszle,
• ciężko oddycha
• może mieć podrażnienia wokół odbytu,
• może mieć kłopoty z sierścią, która staje się matowa i zaczyna wypadać.

O możliwym zakażeniu pasożytami może świadczyć również brak apetytu i znaczna utrata wagi, a także notoryczne tarzanie się po podłodze wywołane świądem grzbietu.

Robaki u psa: objawy

Najczęściej jest tak, że pies zarażony jest pasożytem jednego gatunku. To, że tak jest, najlepiej oceni weterynarz. Pasożyty dają jednak o sobie znać w bardzo charakterystyczny sposób, a objawy zakażenia są różne w zależności od tego, który robak zasiedla psi organizm.

• Glisty. Lokują się w jelicie cienkim i mogą doprowadzić do rozwoju różnych chorób, wśród których najgroźniejsza jest toksokaroza. To, że pies ma glisty można poznać po tym, że cierpi na biegunki, chudnie, kaszle, jest apatyczny, a jego sierść robi się słaba i wypada.
• Tęgoryjce. Objawem zakażenia jest brak apetytu, wymioty, wychudzenie, nieuformowany kał, blade błony śluzowe, niedokrwistość, duszności, problemy z oddychaniem i skłonności do zapadania w letarg.
• Włosogłówki. Najczęstszym objawem są przewlekłe, krwiste biegunki, które stopniowo wyniszczają organizm i mogą doprowadzić do uszkodzenia jelit. Pies może też tracić na wadze, mieć gorączkę, być osłabiony.
• Tasiemiec - bytuje w jelicie, gdzie wydala produkty przemiany materii, zatruwając organizm psa, może też doprowadzić do zamknięcia światła jelita. Można go podejrzewać, jeśli pies cierpi na wymioty, ma na zmianę biegunki i zaparcia, a w rzadkim kale obecny jest śluz. Objawem zakażenia jest też chwiejny chód i napady padaczkowe.

Robaki u psa: skutki zdrowotne

Psie robaki to typowe pasożyty: gdy one czerpią korzyść z bytowania w psim organizmie, zwierzę ponosi szkody. Ten szkodliwy wpływ polega głównie na pobieraniu przez pasożyta niezbędnych – również psu – składników pokarmowych, co w efekcie może prowadzić do ich poważnych niedoborów, a w przypadku szczeniąt, również do zaburzenia wzrostu i rozwoju.

Żyjąc w zwierzaku, wszelkie swoje potrzeby, łącznie z wydalaniem toksycznych produktów przemiany materii, załatwiają w jego organizmie, co może zatruwać czworonoga, prowadzić do chorób, zwłaszcza układu pokarmowego, a także wywoływać alergie.

Wreszcie: ich obecność prowokuje układ odpornościowy, który, zamiast chronić zwierzę przed bakteriami i wirusami, walczy z pasożytami, co sprawia, że zwierzę jest bardziej podatne na różne zakażenia.

Czy psie pasożyty są groźne dla ludzi?

Niektóre psie pasożyty mogą zagrażać ludziom – chorobę, jaką wywołują, określa się mianem zoonozy. Najgroźniejsze są glisty, które mogą wywołać toksokarozę. Na zakażenie narażone są głównie dzieci, zarówno te, które bawią się z zakażonym psem, jak i te, które mają kontakt z dojrzałymi jajami glisty (te mogą być obecne np. w piasku na placu zabaw). Gdy jaja te trafią do przewodu pokarmowego, wylęgają się z nich larwy, które następnie przedostają się przez ściany jelit do krwioobiegu i wędrują dalej do różnych narządów, w tym płuc, wątroby, gałki ocznej czy nawet mózgu, wywołując w nich stany zapalne.

Zagrożeniem dla ludzi są również tęgoryjce – gdy wnikną w skórę, mogą powodować jej stany zapalne – a także tasiemce, zwłaszcza bąblowce. Larwy tego tasiemca w ludzkim ciele osadzają się w różnych narządach, najczęściej w wątrobie i przekształcają się w torbiele, które rosną przez wiele lat, stopniowo uciskając na inne narządy. Ich pęknięcie grozi nawet śmiercią.

Czytaj też: Tasiemczyca - rzadka choroba odzwierzęca

Odrobaczanie psa: tabletki i inne preparaty

Właściciel, który podejrzewa u psa pasożyty, powinien jak najszybciej zgłosić się do weterynarza, który zapisze odpowiednią kurację. Ponieważ pasożyty są często spotykane, wywołują nieprzyjemne i nierzadko ciężkie dolegliwości u zwierzaka i zagrażają również ludziom, odrobaczanie należy wykonywać również profilaktycznie.

Jeśli w domu jest kilka psów, a jeden z nich ma pasożyty, należy w tym samym czasie odrobaczyć wszystkie psy.

Preparaty przeciw pasożytom wewnętrznym dostępne są w różnych formach i większość z nich zawiera więcej, niż jedną substancję czynną (najczęściej stosowane są pyrantel, fenbendazol i prazikwantel).

Psu na odrobaczanie można więc podawać:

• tabletki – mają szerokie spektrum działania i działają na tęgoryjce, glisty, włosogłówki, tasiemce, lamblię, nicienie.
• zawiesinę – zazwyczaj przepisuje się ją na tęgoryjce, włosogłówki oraz glisty.
• pastę do podawania doustnego – są skuteczne w przypadku tęgoryjców, glist, włosogłówek i tasiemców.
• preparaty typu spot–on – są w aplikatorze i zakrapla się je na skórę zwierzęcia, w której obecne są tęgoryjce, glisty, włosogłówki, nicienie sercowe lub płucne.

Czytaj więcej na Se.pl/dolinazwierzat

Katarzyna Hubicz