Samoyed (Samojed) - uśmiechnięty i aktywny towarzysz rodziny

Samojed to pies, którego niegdyś wykorzystywano do ciężkiej pracy w niskich temperaturach. Dziś ta rasa cieszy się ogromnym zainteresowaniem nie ze względu na ten fizyczny potencjał, ale z powodu przyjaznego usposobienia, szczególnie wobec dzieci.

Spis treści

1. Samojed – historia rasy
2. Samojed – wygląd
3. Samojed – usposobienie
4. Samojed – zdrowie
5. Samojed – dla kogo ta rasa?

Samojed, zwany również samoyedem należy do grupy szpiców południowych (typ lisowaty). To jedna z najstarszych psich ras, pochodząca z Rosji. Samojedy sklasyfikowano jako psy zaprzęgowe i pracujące, bo dzięki swoim warunkom fizycznym od zawsze wyróżniały się dużą siłą i odpornością na trudne warunki.

Samojed – historia rasy

Samojedy towarzyszyły w życiu ludowi Samojedów, który zamieszkiwał Syberię. W tych trudnych warunkach psy okazały się być dla człowieka ogromną pomocą. Dzięki swej sile sprawdziły się jako psy zaprzęgowe, którym nie przeszkadzały wyjątkowo trudne warunki pogodowe, jakie panowały na terenach dalekiej Rosji. W dawnych czasach Samojedy uczestniczyły również w polowaniach, z czasem zaczęły nawet towarzyszyć polarnikom podczas wypraw na Biegun Północny. Do Europy psy te trafiły pod koniec XIX wieku. Od tamtej pory są cenione jako wspaniali przyjaciele człowieka, idealne do hodowli domowej.

Samojed – wygląd

Samojed ma wygląd lisowaty, przypomina inne szpice. Jest średniej wielkości (nie przekracza 60 cm wysokości i 30 kg wagi), a to co go wyróżnia, to piękna, śnieżnobiała i długa sierść. Ogon jest długi i również bogato porośnięty sierścią, wysoko osadzony. Rasa ta ma ponadto charakterystyczny pysk, który daje wrażenie, że pies się uśmiecha. Samojedy mają ciemne oczy i czarne nosy, a także niewielkie trójkątne, stojące, uszy.

Samojed – usposobienie

Samojedy są psami bardzo energicznymi i lubią aktywne spędzanie czasu. Długie spacery i codzienny ruch to coś, czego potrzebują do życia. To psy przyjaźnie nastawione do otoczenia. Nienawidzą samotności, to ich największy wróg. Samotne samojedy, pozostawiane na długo bez towarzystwa, mogą nawet popadać w psią depresję. Dobrze dogadują się nie tylko z dziećmi, ale też z innymi zwierzakami. Pies przyjaźnie reaguje na obcych ludzi, więc to nie najlepszy stróż domu. Samojed ponadto słynie z dużej inteligencji i szybko się uczy, ale też jest psem niezależnym, więc wymaga profesjonalnego przeszkolenia.

Samojed – zdrowie

Najczęstszymi problemami zdrowotnymi tej rasy są dysplazje stawów biodrowych. Psy mogą też chorować na cukrzycę, zapadać na rozmaite alergie skórne i choroby nerek czy oczu. Dużym znaczeniem dla utrzymania psa w dobrym zdrowiu jest dbałość o jego sierść. Należy ją regularnie szczotkować, a w okresie linienia starannie wyczesywać martwe włosie. W innym przypadku pies nie tylko straci na wyglądzie, ale może również zachorować na poważne choroby skóry.

Samojed – dla kogo ta rasa?

Ze względu na silną potrzebę bliskości, samojed sprawdzi się jako pies w domu pełnym ludzi czy zwierząt. Świetnie dogaduje się z dziećmi, nie jest agresywny. Źle znosi samotność, dlatego nie jest zalecany osobom, których długo nie ma w domu. Pies ten potrzebuje też ruchu i długich pobytów na powietrzu, dlatego poleca się go osobom aktywnym. Najlepszymi właścicielami dla samojedów są osoby mające doświadczenie w szkoleniu psów, bo ta rasa wymaga „ułożenia”. Nieodpowiednie traktowanie (np. krzyczenie) może zaburzyć zachowanie samojeda. Łatwiejsze do wychowania są suki tej rasy. Psy mogą mieszkać w bloku, pod warunkiem, że zapewni się im jeden długi spacer dziennie. Samojedy nie lubią nudy, dlatego wymagają dużego zainteresowania ze strony właściciela.