Poronienie lub urodzenie martwego dziecka to nadal temat tabu. Nikt nie chce o tym mówić, ani o tym słuchać, bo to smutne, niezręczne…. Może dlatego wokół poronienia urosło wiele mitów. Warto je obalić, ponieważ kobiety, które wcześnie straciły ciążę, są często bombardowane bezużytecznymi i wprowadzającymi w błąd informacjami przez co niepotrzenie się zadręczają i tylko utrudniają sobie dalsze starania o dziecko.
Jak często dochodzi do poronień?
Faktem jest, że poronienia są dużo częstsze niż myślimy. Wydają się rzadkim problemem, bo mało kto o nich mówi otwarcie. W rzeczywistości, około 10-20% wszystkich ciąż kończy się poronieniem. Dzieje się tak zwłaszcza w pierwszym trymestrze. Niekiedy nawet w momencie, który możemy jeszcze pomylić, ze spóźnioną miesiączką. Wczesne poronienie samoistne dotyczy średnio 1 na 6 potwierdzonych ciąż w pierwszych 12. tygodniach ciąży.
Główne mity dotyczące poronienia
Pierwsza rzecz, o której koniecznie trzeba pamiętać, to nietracenie czasu na obwinianie się. Poronienie to nie wina kobiety. Są one zazwyczaj wynikiem czynników niezależnych od kobiety i nie są efektem jej błędów czy zaniedbań. Poronienie nie jest wynikiem czegoś, co kobieta zrobiła lub czego nie zrobiła. W większości przypadków przyczyny poronienia są niezależne od działań kobiety. Mogą to być problemy genetyczne, anomalia chromosomalne czy czynniki zdrowotne, które warto zbadać wraz ze swoim lekarzem.
Drugi główny mit, to przekonanie, że oronienie można "przewidzieć" lub mu "zapobiec" poprzez zmiany stylu życia. Nie zawsze tak jest. Część ciąż kończy się poronieniem z powodu słabości płodu, a nie samej ciąży czy zdrowia kobiety.
Zrozumienie wszystkich tych zależności może pomóc wielu osobom uporać się ze stratą.
