Dyktando z rz i ż. Zasady pisowni rz i ż

Pisownia rz i ż zwykle przychodzi uczniom trochę łatwiej niż np. pisownia ó i u. Jakie są zasady pisowni rz? Pomóż swojemu dziecku je opanować, ucząc je kilku prostych zasad i sprawdźcie się w dyktandzie z rz i ż.

Pisownia rz i ż zwykle na początku przysparza uczniom trudności, ale wystarczy nauczyć się kilku zasad, by rozróżnianie tych znaków weszło uczniom w nawyk. Kiedy piszemy rz, a kiedy ż i jak to wytłumaczyć dziecku, by nie miało problemów z pisownią?

Zasady pisowni rz

Zasady pisowni rz są jasne — znak ten stawiamy przede wszystkim po spółgłoskach. Oprócz tego jednak występuje również w końcówkach wyrazów i wtedy, gdy wymienia się na r.

Rz piszemy:

1. po spółgłoskach p, b, t, d, k, g, ch, j, w
2. w zakończeniach wyrazów np. kolarz, pisarz
3. gdy rz wymienia się na r, np. marzec-marca, dobrze-dobry

Czytaj: Dyktando z ó wymiennym. Kiedy piszemy ó, a kiedy u?

Zasady pisowni ż

Ż piszemy, gdy:

1. wcześniej występują litery r, l, ł, np. łże
2. występuje po n w wyrazach zapożyczonych, np. aranżacja
3. występuje po partykule, np. skończże
4. znak ż wymienia się na spółgłoski i dwuznaki:

• ż – g książka – księga
• ż – dz księża – księdza
• ż – h drużynowy – druh
• ż – z mażę – mazać
• ż – ź duży – duz
• ż – s boży – boski

Dyktando z rz i ż

1. Żaneta przyszła do koleżanki — Bożenki. Miały urządzić sobie piknik w ogrodzie, ale niebo było zachmurzone i dziewczynki bały się, że przyjdzie burza. Postanowiły więc przygotować piknik w pokoju Bożenki. Rozłożyły dwa koce na krzesłach i w ten sposób stworzyły przyjemną i zaciszną bazę. Na macie na podłodze ułożyły na talerzykach przekąski: ciasteczka zbożowe, warzywa, kanapki i owocowe koktajle. Mama koleżanki przyniosła im również lampki, które dawały przyjemne światło. Gdy na zewnątrz zaczęło grzmieć, a niebo zasnuły ciemne chmury, dziewczynki wesoło spędziły czas w swojej ciepłej i przytulnej bazie. Czytały książki, grały w gry planszowe, a później zbudowały zamek z klocków.

2. Zosia czekała na przyjazd dziadków. Przygotowała im piękną laurkę, nad którą spędziła poprzedni wieczór. Namalowała farbami pejzaż: las skąpany w deszczu. Dorysowała tam również zwierzęta leśne i rośliny, o których uczyła się w szkole. Praca była wspaniała, a Zosia włożyła w przygotowanie jej dużo wysiłku, dlatego nie mogła doczekać się reakcji najbliższych. Gdy przyjechali dziadkowie i gdy wnuczka pokazała im niespodziankę, nie mogli uwierzyć, że sama to namalowała. Ucieszony dziadek zaproponował, żeby wybrali się do sklepu po nowe przyrządy malarskie. Szczęśliwa dziewczynka zaczęła drżeć z radości, że dostanie wymarzone kredki i farby. Babcia obiecała również, że kupią jej prawdziwą sztalugę. Dla Zosi to był cudowny dzień.

Czytaj także: Dyktando z ch i h. Kiedy piszemy ch, a kiedy h?