Taping sportowy – kiedy stosować plastrowanie statyczne?

Taping sportowy to oklejanie ciała taśmami ściśle w celu leczenia kontuzji i dysfunkcji narządów ruchu u sportowców. Wykorzystuje się w nim taśmy sztywne, nierozciągliwe, które ograniczając ruchomość stawu korygują jego ustawienie bądź stabilizują go. Sprawdź, na czym polega taping sportowy i jakie są wskazania do stosowania tej metody.

Spis treści

1. Taping sportowy – wskazania do plastrowania statycznego
2. Taśmy sztywne i elastyczne – różnice
3. Taping sportowy – jak wygląda w praktyce?

Taping sportowy to inaczej plastrowanie statyczne, czyli oklejanie wybranych fragmentów ciała plastrami sztywnymi. Plastry sztywne, w przeciwieństwie do elastycznych stosowanych w kinesiotapingu, nie dopasowują się do parametrów skóry, lecz napinają ją. W ten sposób tworzy się przestrzeń pomiędzy skórą a powięzią (tkanką otaczającą mięśnie), co pozwala usprawnić mikrokrążenie i przyspieszyć proces samoleczenia po przebytych urazach sportowych.

Taping sportowy jest techniką terapeutyczną wymagającą rzetelnej wiedzy i odpowiedniego przygotowania. Dlatego oklejanie może być przeprowadzane wyłącznie przez fizjoterapeutów, lekarzy lub trenerów sportowych, którzy przeszli odpowiednie szkolenie.

Taping sportowy – wskazania do plastrowania statycznego

Plastrowanie statyczne zmniejsza ruchomość stawu przez co działa podobnie jak stabilizator czy orteza (szyna). Efektem stosowania taśm sportowych jest zmniejszenie lub całkowite zniesienie bólu oraz przyspieszenie regeneracji uszkodzonych obszarów ciała. Najczęstsze wskazania do stosowania tapingu sportowego to:

• zwichnięcia,
• skręcenia,
• urazy mięśni, ścięgien i więzadeł (na przykład często występujące tzw. kolano skoczka, łokieć tenisisty),
• zapalenia ścięgien,
• uszkodzenia kości.

Taśmy sztywne i elastyczne – różnice

W tapingu sportowym stosuje się taśmy sztywne, natomiast w kinesiotapingu – elastyczne. Niekiedy te dwie metody plastrowania łączy się, aby uzyskać jeszcze lepszy efekt terapeutyczny.

Różnice pomiędzy taśmami sprowadzają się do kilku najważniejszych cech. Plastry sztywne:

• są nierozciągliwe;
• napinają skórę;
• oddziałują na ciało mechanicznie, to znaczy powodują unieruchomienie stawów;
• odciążają aparat ruchu.

Z kolei plastry elastyczne:

• są rozciągliwe (można naklejać je z różnym napięciem);
• dopasowują się do skóry umożliwiając pełen zakres ruchu;
• oddziałują na ciało sensorycznie drażniąc zakończenia nerwowe;
• aktywują mięśnie do pracy.

Taping sportowy – jak wygląda w praktyce?

Podstawą leczenia taśmami sportowymi jest przeprowadzenie dokładnego badania, na podstawie którego lekarz lub fizjoterapeuta stawia diagnozę. Jeśli uraz kwalifikuje się do oklejenia plastrami, specjalista przeprowadza test skórny, który ma na celu wykluczenie ewentualnej reakcji alergicznej. W tym celu nakleja kawałek plastra na skórę. Jeśli odczyn alergiczny się nie pojawił, kolejny krok to przygotowanie skóry do tapingu. Obszar urazu odkaża się i odtłuszcza, aby klej dobrze się trzymał. Jeśli w miejscu kontuzji występuje owłosienie, trzeba je usunąć. Następnie specjalista wycina z taśmy odpowiedni kształt plastra – najczęściej przybiera on kształt litery X lub V, ale wszystko zależy od obszaru dysfunkcji. W przypadku miejsc często zginanych, takich jak łokcie, pięty, palce, terapeuta może zastosować dodatkowy klej.

Czas stosowania plastrów nie przekracza z reguły kilku dni (najczęściej wynosi 2-5 dni). Kolejną aplikację można przeprowadzić po upływie 24 godzin.