Atak histerii może zdarzyć się zarówno w domu, jak i u znajomych, w sklepie lub na placu zabaw. Niezależnie od tego, gdzie do tego dojdzie, postaraj się zachować spokój. I pomyśl, że nie jesteś ani pierwszą, ani ostatnią osobą, która tego doświadcza.
Histeria dziecka w miejscu publicznym: czy to normalne?
Jeśli przeżyłaś już atak histerii swojej pociechy w miejscu publicznym, najprawdopodobniej twoje dziecko jest już w wieku, w którym jest świadome własnego "ja".
Przygotuj się więc na to, że podobne histerio-historie mogą się zdarzać częściej lub rzadziej. Jeśli zauważysz, że pojawiają się częściej, to znak, że warto zmienić strategię postępowania. Jeśli coraz rzadziej - wskazuje to, że reagujesz prawidłowo.
Czy da się zapobiec histerii u dzieci?
O histerię najłatwiej w przypadku dziecka przebodźcowanego. Co ważne, nie zawsze poznasz, że dziecko właśnie doszło do "granicy" i że teraz każdy, nawet najdrobniejszy pretekst potrafi wytrącić je z równowagi.
Możesz też spróbować ograniczać sytuacje, w których najczęściej dochodzi do histerii (np. lepiej przełożyć wizytę w sklepie, widząc, że dziecko jest zmęczone lub rozdrażnione, a ty masz za sobą wyjątkowo ciężki dzień w pracy).
Warto jednak pamiętać, że nawet najlepsze "środki ostrożności" nie zawsze działają.
Jak zachować się podczas histerii dziecka? + 7 błędów, które popełniamy nieświadomie
Przede wszystkim nie pozwól, by emocje dziecka przeszły na ciebie. To trudne, ale jako osoba dorosła masz tę przewagę nad maluchem, że łatwiej zapanować ci nad gniewem czy rozpaczą.
Brzmi banalnie, ale nie bez powodu psycholodzy podkreślają znaczenie:
- spokojnego oddychania,
- różnych technik relaksacyjnych, jak np. liczenie od 20 do 1;
- nie przykładania nadmiernej uwagi krytycznym spojrzeniom lub uwago ludzi (w myśl zasady: "niech się wstydzi ten, kto widzi").
Warto też pamiętać, że każda, nawet największa burza kiedyś minie. Kiedy dziecko się uspokoi - porozmawiajcie o tym, co się stało. Starając się nie oceniać ani nie krytykować, spróbuj przekazać dziecku, że złość to ważna i potrzeba emocja. Że pokazuje nam, kiedy stanąć w obronie swoich granic. I że wielką i ważną sztuką jest nauczyć się panowania nad okazywaniem złości przekraczając granice innych osób (przeraźliwym krzykiem, niszczeniem rzeczy, agresywnym zachowaniem).
Jeśli histerie z czasem zdarzają się coraz częściej i przybierają na sile - warto skonsultować się z psychologiem dziecięcym. Niekontrolowane ataki histerii, w skrajnych przypadkach mogą skończyć się bowiem nawet groźnym bezdechem.
Czego nie robić podczas ataku histerii dziecka?
Eksperci, mówiąc o najczęstszych błędach popełnianych przez rodziców (lub innych opiekunów dziecka, np. babci lub dziadka), najczęściej wymieniają:
- próby powstrzymania histerii: groźbami, krzykami, zakazami (to jedynie potęguje emocje dziecka);
- wstyd i przejmowanie opiniami świadków (to z kolei może wpłynąć na naszą postawę - nerwową, zamiast wspierającej obecności),
- szantaż lub próby przekupstwa (działa doraźnie, nie uczy radzenia sobie z regulowaniem emocji),
- bagatelizowanie emocji dziecka ("nie przesadzaj", "nie wydziwiaj, przecież nic się stało" to komunikat, którym przekazujesz, że nie rozumiesz, co czuje dziecko),
- przekonanie, że dziecko robi to złośliwie (dziecko nie przeciążyło swojego układu nerwowego, żeby zrobić na złość komukolwiek),
- brak obecności emocjonalnej (czekając na koniec ataku histerii patrząc w telefon - de facto nie ma cię przy dziecku),
- zbyt dużo słow w krótkim czasie - w formie pytań, wyjaśnień, tłumaczeń, moralizowania (to może jedynie pogłębić chaos w umyśle dziecka).
