Znieczulenie zewnątrzoponowe – zalecenia do wykonania znieczulenia zewnątrzoponowego i przeciwwskazania
Znieczulenie zewnątrzoponowe uważane jest za najskuteczniejszą i najmniej ryzykowną metodę uśmierzania bólu podczas porodu. Istnieją przeciwwskazania do zastosownia tej metody, ale są też sytuacje, gdy znieczulenie zewnątrzoponowe jest wręcz konieczne.
Spis treści
- Znieczulenie zewnątrzoponowe - przeciwwskazania
- Znieczulenie zewnątrzoponowe - kiedy trzeba je wykonać
Znieczulenie zewnątrzoponowe - przeciwwskazania
Bezwzględnych medycznych przeciwwskazań do zastosowania znieczulenia zewnątrzoponowego jest zaledwie pięć. Są one następujące:
- zaburzenia krzepliwości krwi,
- zmiany skórne w miejscu założenia cewnika (zmiany zapalne na tle infekcji),
- alergia na środek znieczulający,
- gorączka,
- operacja kręgosłupa wykonana w krótkim odstępie czasu przed porodem.
W pewnych przypadkach lekarz decyduje, czy zastosować znieczulenie zewnątrzoponowe, czy nie (po rozważeniu, czy ryzyko dla rodzącej związane z bólem nie będzie większe od ryzyka samego znieczulenia). Dotyczy to niektórych wrodzonych wad serca, schorzeń neurologicznych i hipowolemii (zmniejszenie objętości krwi). Przeciwwskazań nie jest więc tak wiele.
Znieczulenie zewnątrzoponowe - kiedy trzeba je wykonać
Więcej jest sytuacji i chorób, przy których znieczulenie jest zalecane. Należą do nich:
- nadciśnienie indukowane ciążą i towarzyszące ciąży,
- astma oskrzelowa,
- cukrzyca (zarówno ciążowa, jak i insulinozależna),
- padaczka,
- zaburzenia hematologiczne (np. anemia sierpowata),
- stan po cesarskim cięciu oraz inne sytuacje położnicze, m.in. położenie pośladkowe płodu, ciąża mnoga, wcześniactwo i dystrofia wewnątrzmaciczna płodu.
