Słyszysz nagły, przeszywający płacz. Serce bije szybciej, nasłuchujesz, wreszcie wchodzisz do sypialni... ale dziecko śpi spokojnie. Albo wcale nie ma go w domu, bo tata zabrał je na spacer. Czy to zmęczenie? Halucynacja? A może coś więcej?
Nie, nie oszalałaś z przemęczenia i niewyspania, a omamy słuchowe da się wyjaśnić naukowo. Nie tylko ty odczuwasz phantom crying - doświadczają go głównie kobiety, które niedawno urodziły. Wyczulone na płacz swojego dziecka mogą słyszeć go nawet wtedy, gdy w istocie maluch nie płacze.
Phantom crying - umysł tworzy dźwięki, których nie ma
Phantom crying, który dosłownie można przetlumaczyć jako „fantomowy płacz” to zjawisko, którego mogą doświadczyć kobiety, które niedawno urodziły. Młoda mama zazwyczaj jest przekonana, że słyszy płacz dziecka, jednak w rzeczywistości tak nie jest, bo niemowlę śpi.
Wiesz, skąd się bierze? To efekt przeciążenia układu nerwowego matki, choć rzadziej - jednak nie jest to wykluczone - można je zaobserwować u innego opiekuna malucha, najczęściej ojca.
Fantomowy płacz może pojawić się w domu, gdy dziecko śpi w swoim łóżeczku, a ty jestes w innym pokoju, ale możesz go „usłyszeć” także poza domem: na zakupach, na spacerze, w odwiedzinach u sąsiadki. I choć jesteś święcie przekonana o tym, że twoje dziecko płacze, ze zdziwieniem stwierdzasz, że jest inaczej, „przesłyszałaś się”.
To efekt wyjątkowej aktywacji układu nerwowego w okresie okołoporodowym - neuroadaptacji mózgu matki do roli opiekunki.Po porodzie mózg matki przestawia się na tryb intensywnego czuwania – rejestruje każdy możliwy sygnał, który może pochodzić od dziecka. I czasem słyszy go, nawet jeśli go nie ma
- pisze psycholog Kamila Lajks.
Skąd bierze się phantom crying?
To zupełnie normalne i z czasem minie. Skąd jednak w ogóle bierze się to zjawisko?
Nowi rodzice (lub opiekunowie) często działają w stanie ciągłego napięcia, czujności i braku odpoczynku. Mózg zaczyna więc „nasłuchiwać” sygnałów zagrożenia (w tym płaczu dziecka) nawet wtedy, gdy ich nie ma. To forma nadwrażliwości słuchowej wywołana zmęczeniem i stresem.
Polecany artykuł:
Gdy dziecko często płacze, mózg zapisuje ten dźwięk jako szczególnie ważny i pilny. W efekcie może go „odtwarzać” automatycznie – nawet gdy jesteś sama lub dziecko śpi. To zjawisko podobne do tzw. „ringxiety” (fobii dzwonkowej) – słyszenia dzwonka telefonu, mimo że nie dzwoni.
Po porodzie (lub w czasie silnego zaangażowania w opiekę) hormony, takie jak oksytocyna i kortyzol, wpływają na intensywność reakcji emocjonalnych. To sprawia, że rodzic jest bardziej wrażliwy na płacz – realny lub wyobrażony – a mózg potrafi „wygenerować” go jako sygnał alarmowy nawet w ciszy.
