Gry planszowe to jedna z chętniej wybieranych rodzinnych rozrywek. Często nawet kiedy na dźwięk pytania „mamo, pobawisz się ze mną?” nie jesteś specjalnie szczęśliwa, na małą partię zwykle dajesz się namówić.
Niestety, czasem gra z dzieckiem wcale nie zwiastuje sielanki, bo gdy tylko maluch zaczyna przegrywać, zaczynają się nerwy.
Czujesz, że gdy przegra, wpadnie w złość, obrazi się na ciebie albo rozpłacze? Możesz mieć pokusę, by dać mu wygrać, ale pewnie czujesz, że prędzej czy później ten sposób się na tobie zemści. Nie musi tak być.
Dlaczego dziecko płacze, gdy przegra?
Coś, co z twojego punktu widzenia jest dziwną, nieadekwatną dla sytuacji reakcją, dla dziecka może być dość naturalne. Nikt nie lubi przegrywać, jednak my dorośli z czasem nauczyliśmy się kontrolować swoje emocje. To dlatego po przegranej nie wybuchamy i nie obrażamy się na przeciwników.
Rywalizacja z kilkulatkiem to jednak coś zupełnie innego: dla malucha zwykle liczy się tylko wygrana. Potrafi ustalać własne zasady rozgrywki, a gdy coś idzie nie po jego myśli: skończyć grę z impetem. Możesz zaobserwować wtedy różne żywiołowe reakcje: włącznie z rzucaniem pionkami, biciem, kopaniem.
Jeśli chcesz nauczyć dziecko sportowego zachowania, koniecznie na tego typu agresję reaguj. Warto pomóc dziecku wymodelować reakcje tak, by nie były krzywdzące dla innych. Jeśli jest smutne: pozwól mu na to, nie przekonuj, że „nic się nie stało”.
Dlaczego warto dać dziecku wygrać?
Brzmi kontrowersyjnie, prawda? Niby jak nauczyć dziecko przeżywania porażek i raczenia sobie z przegraną, skoro sami mu ustępujemy, w obawie przed wybuchem złości? Otóż dziecko najlepiej uczy się przez naśladowanie, zatem kiedy rodzic przegrywa bacznie obserwuje jego reakcje.
Kiedy sama złościsz się i denerwujesz z powodu przegranej, maluch uczy się, że celem jest wyłącznie zwycięstwo.
Oswojenie dziecka z porażką to jedna z najlepszych rzeczy, które możecie zrobić. Na to potrzeba trochę cierpliwości i systematycznego grania w różne gry. Ważne, żebyście wy przegrywając mówili: tak, jest mi smutno. Chciałem wygrać. Jednak tak bywa w grze. Zagramy jeszcze raz? Bardzo Ci gratuluję. Mam nadzieję, że o Ty pogratulujesz mi, bo się bardzo starałam. Dałam z siebie wszystko
- proponuje @pani_zuzia.
Zuzanna Krajewska-Jastrzębska mówi również o tym, że warto zwrócić uwagę na nazewnictwo, jakim się posługujemy. „To może być po prostu „nieudana próba”, drugie miejsce. To może być po prostu gra. W grze naturalnym jest zarówno wygrana, jak i przegrana” - dodaje.
Gdy dziecko ma problem z przegrywaniem warto grać drużynami - raźniej będzie przegrać w drużynie z mamą czy z tatą niż samemu.
