Niedawno pisałyśmy o badaniach, których wyniki pokazały, że obecność psa w domu ma wiele zalet. Członkowie rodzin, które mieszkają z psem prowadzą aktywniejszy tryb życia, a ryzyko wystąpienia schizofrenii jest niższe u tych osób, które w dzieciństwie mieszkały w domach, w których był obecny pies.
Posiadanie psa korzystnie wpływa również na rozwój emocjonalny dzieci. Maluchy (badano przedszkolaki) dużo rzadziej przejawialy zachowania nieakceptowalne społecznie, miały niższe ryzyko problemów w interakcji z rówieśnikami, rzadziej występowały u nich zaburzenia emocjonalne.
Wygląda na to, że obecność psa w domu może też obniżać ryzyko rozwoju egzemy u dzieci, które są genetycznie podatne na wystąpienie tej choroby.
Posiadanie psa zmniejsza ryzyko wystąpienia egzemy
Egzema to przewlekła choroba skóry, która u dzieci najczęściej występuje pod postacią AZS (atopowego zapalenia skóry). Szacuje się, że w Polsce cierpi na nią od 5 do 9% dzieci, objawia się suchą, zaczerwienioną i swędzącą skórą oraz wysypką na twarzy, kończynach i tułowiu. U niemal połowy z nich egzema ustępuje z wiekiem.
Naukowcy z uniwersytetów w Edynburgu, Bristolu, Londyńskiej Szkoły Higieny i Medycyny Tropikalnej oraz Helmholtz Munich przeprowadzili badania, które objęły najpierw 25 tysięcy, a później 255 tysięcy osób i pokazały, że u dzieci, które miały kontakt z psem ryzyko wystąpienia egzemy (u tych, które mają mutację w genie IL-7R) istotnie się zmniejszyło.
− Wiemy, że uwarunkowania genetyczne wpływają na ryzyko wystąpienia egzemy u dziecka, a poprzednie badania wykazały, że posiadanie psa może mieć działanie ochronne, ale jest to pierwsze badanie, które pokazuje, jak może to zachodzić na poziomie molekularnym. Potrzeba więcej pracy, ale nasze odkrycia oznaczają, że mamy szansę interweniować w przypadku wzrostu zachorowań na choroby alergiczne, aby chronić przyszłe pokolenia
− przekazała prof. Sara Brown z Institute of Genetics and Cancer.
Nie tylko obecność psa chroni przed rozwojem egzemy
Pierwsze badania, które przeprowadzono na grupie 25 tysięcy osób dotyczyły wpływu 18 różnych czynników środowiskowych na wystąpienie egzemy u tych, którzy genetycznie są predysponowani do jego wystąpienia.
Wstępna analiza wykazała związek między wystąpieniem egzemy a siedmioma czynnikami:
- posiadaniem psa,
- starszym rodzeństwem,
- posiadaniem kota,
- karmieniem piersią,
- paleniem,
- stosowaniem antybiotyków,
- praktykami higienicznymi.
Okazuje się, że podobnie ryzyko egzemy zmniejsza fakt posiadania starszego rodzeństwa. Ta kwestia wymaga jednak dodatkowych badań.
Naukowcy sugerują, że narażenie na różne bakterie we wczesnym dzieciństwie (poprzez kontakt z psami i innymi dziećmi) może korzystnie wpływać na kształtowanie układu odpornościowego dziecka.
− To badanie rzuca światło na to, dlaczego u niektórych dzieci rozwija się egzema w odpowiedzi na ekspozycję na czynniki środowiskowe, a u innych nie. Nie każdy środek zapobiegawczy działa u każdego – i właśnie dlatego badania genowo-środowiskowe są kluczowe. Pomagają nam zmierzać w kierunku bardziej spersonalizowanych, skutecznych strategii zapobiegania
- mówi Dr Marie Standl z Helmholtz Monachium.
Zobacz też jak u dziecka wyglądają zmiany wywołane uczuleniem:
