Może się zdarzyć, że coś, co wygląda na niegroźny objaw wstania tzw. lewą nogą, może oznaczać dużo poważniejsze problemy. Zwłaszcza kiedy ich oznaki dopiero zaczynają się pojawiać w zachowaniu dziecka.
Niepokojące sygnały można pomylić ze złym humorem
Dzieci, podobnie jak dorośli, przeżywają różne emocje. Jednak pewne zachowania mogą wskazywać na trudności emocjonalne. To:
- Nagłe zmiany nastroju: przechodzenie od euforii do płaczu bez wyraźnej przyczyny.
- Trudności w koncentracji: problemy z nauką i skupieniem uwagi.
- Nadmierna drażliwość lub agresja: reakcje nieadekwatne do sytuacji.
- Unikanie kontaktów społecznych: izolowanie się od rówieśników i rodziny.
- Objawy somatyczne (bóle brzucha, głowy, nudności bez medycznej przyczyny).
Te symptomy mogą być oznaką zaburzeń emocjonalnych, takich jak:
- lęki,
- depresja czy
- zaburzenia adaptacyjne.
Oczywiście jednorazowe czy incydentalne pojawienie się objawów gorszego nastroju nie oznacza powodów do niepokoju. Na uwagę zasługują jednak one z pewnością, gdy zauważamy coraz wyraźniejsze zmiany w zachowaniu dziecka. Kiedy pogłębiają się i powtarzają się coraz częściej - stanowią coraz wyraźniejszy sygnał, że dziecku coraz trudniej zmagać się z problemami.
Jak wspierać dziecko z trudnościami emocjonalnymi?
Wspieranie dziecka w trudnych momentach jest kluczowe dla jego zdrowia psychicznego. Bardzo ważne mogą okazać się takie rodzaje wsparcia jak:
- Rozmowa i stworzenie bezpiecznej przestrzeni do wyrażania emocji.
- Obserwacja i zwracanie uwagi na zmiany w zachowaniu i nastroju.
- Stałość i rutyna, czyli zapewnienie dziecku poczucia bezpieczeństwa poprzez regularność.
- Wsparcie specjalistyczne (konsultacja z psychologiem dziecięcym lub terapeutą).
Pamiętajmy, że każde dziecko jest inne i może potrzebować indywidualnego podejścia. Nie bez znaczenia są również indywidualne okoliczności. Eksperci coraz częściej apelują, by nie mylić np. żałoby, smutku czy obaw z depresją, czy zaburzeniami lękowymi. Trudne emocje również wpisane są w nasze życie i nie jesteśmy w stanie być cały czas radośni, pełni życia i energii do działania. Obserwowanie i rozmowa z dzieckiem - z pewnością pozwolą nam odpowiedzieć na pytanie, czy i jak możemy mu pomóc.
