Nie mów tak do dziecka. W ten sposób wychowasz kłamczucha i manipulanta

"Kupię ci to, ale nie mów tacie". "Pozwolę ci, ale nie wygadaj się przed mamą…" Ile razy tak mówiliście do dziecka? Jedno jest pewne, po przeczytaniu tego tekstu już nie będziecie. Takie zdania to komunikaty, że można manipulować ludźmi dla własnego zysku. A tego przecież byście nie chcieli, prawda?   

Dziecko chce nową zabawkę, ale wiesz, że mąż będzie zły, bo konto jest puste. Mówisz: "Ok, kupię ci, ale nie mów tacie". Nie robisz nic złego, a dziecko tak prosi… Inna sytuacja: malec chce wejść na najwyższe drabinki w parku. Pozwalasz mu, choć wiesz, że żona miałaby do ciebie o to żal. „Wejdź, tylko się nie wygadaj przed mamą”. Znów – nic złego, tzw. białe kłamstwo, czyli nie szkodzące nikomu. Ale czy rzeczywiście?

Psychologowie są pewni: mówiąc w ten sposób do dziecka przekazujesz mu komunikat, że kłamstwo jest dobre, jeśli ma ci ochronić skórę, a dla własnej przyjemności wolno trochę pomanipulować ludźmi.

Spis treści

1. Tylko nie mów tacie... - kłamstwo jest OK
2. Fałszywe poczucie bezpieczeństwa
3. Podważanie autorytetu drugiego rodzica
4. Wpajanie złych zasad
5. Manipulacja jest przydatna

Tylko nie mów tacie... - kłamstwo jest OK

Nie mów tylko o tym tacie – gdy mówisz tak do dziecka, w rzeczywistości nie chronisz go, lecz szkodzisz, ponieważ uczysz złego postępowania. Przede wszystkim tego, że kłamstwo jest dopuszczalne i to w najbliższej rodzinie, wśród osób które kochamy.

Pokazujesz dziecku (które wcześniej uczyłaś, że nie wolno oszukiwać), że są sytuacje, kiedy ta zasada nie obowiązuje. Nie wymagaj potem od dziecka, że zawsze będzie mówiło ci prawdę - w końcu nauczyłaś je, że kłamstwo czasami jest OK.

Fałszywe poczucie bezpieczeństwa

Jak skłamiemy, to się nie wyda i tata nie będzie zły. Ale to pułapka, bo dziecko musi teraz trzymać się kłamstwa, uważać, żeby się nie wygadać, pilnować swoich słów - a to nie jest sytuacja komfortowa i dająca mu poczucie bezpieczeństwa.

Kłamstwo nie chroni, tylko staje się ciężarem, który dokucza i psuje dobry nastrój. Nie warto wpędzać dziecka w tak niewygodne sytuacje. 

Czytaj również: Twoje dziecko kłamie? Wiemy, dlaczego to robi

Czy dorośli zawsze wiedzą, kiedy dziecko kłamie? Umiesz rozpoznać nieprawdę?

Podważanie autorytetu drugiego rodzica

Dziecko zaczyna mieć wątpliwości, którego rodzica się słuchać. Mama nie pozwoliła wejść na drabinki, ale tata pozwolił. Może on jest ważniejszy? A może słowa i zakazy mamy nie są istotne, skoro mogę ja łamać? Kiedy jeden rodzic podważa autorytet drugiego, w głowie dziecka następuje chaos.

Pozwalanie dzieciom robić coś, czego mama czy tata wyraźnie zabronili, uczy też je braku szacunku dla drugiego rodzica. A przecież zadaniem każdego z nas jest budowanie w dziecku szacunku i miłości do drugiego rodzica.

Zobacz też w galerii: Rodzicielskie białe kłamstwa

Zobacz galerię 13 zdjęć

Wpajanie złych zasad

Jako mama, chcesz, żeby dziecko było prawdomówne, jesteś też odpowiedzialna za wpojenie mu zasad i wartości, które sama wyznajesz: szczerości, umiejętności przyznawanie się do błędów, przyjmowania konsekwencji swoich czynów. To może być dla dziecka trudne, ale wykształci u niego w przyszłości silny i dobry charakter. 

Kiedy kłamiesz i namawiasz dziecko do tego samego, wpajasz mu złe zasady, które się w nim zakorzenią na lata. A kiedy rezygnujesz z kłamstwa i zamiast tego mówisz prawdę, dajesz dziecku dobry przykład, więc i możesz mieć nadzieję, że kiedyś zrobi to samo.

Czytaj również: Kiedy mama nie zgadza się z tatą. 6 sposobów, aby nie podważać jego autorytetu przy dziecku

Manipulacja jest przydatna

Kiedy mówisz kilkulatkowi: „Nie mów tacie/mamie”, manipulujesz nim. Nadużywasz władzy rodzicielskiej, aby dostać coś, czego pragniesz. Wykorzystujesz ich niewinność, bezsilność wobec dorosłych - tata kazał, to trzeba tak zrobić. Wychowujesz manipulanta, bo uczysz, że tego rodzaju działania, jeśli są wykonywane umiejętnie, mogą służyć ich celom. 

Małgorzata Wójcik