INSEMINACJA a IN VITRO. Czym się różnią te zabiegi?
Inseminacja to prostsza i tańsza metoda leczenia niepłodności niż in vitro. Zabieg polega na wprowadzeniu poprzez specjalny cewnik plemników od razu w macicy. Jeśli inseminacja zawiedzie, po niej wykonuje się tylko in vitro.
Spis treści
Inseminacja to jedna z form leczenia niepłodności, znana już od XVIII wieku. Zabieg jest prostszy i tańszy niż in vitro. Wykonuje się go u par, które leczą się na bezpłodność, ale jeszcze nie kwalifikują do in vitro - inseminacja jest często ostatnim przystankiem przed tą metodą.
Inseminacja: wskazania i przeciwskazania
Inseminację wykonuje się u par, u których stwierdzono nieprawidłości w nasieniu, zaburzenia owulacji, endometriozę, niepłodność o nieznanej przyczynie. Nie wykonuje jej się natomiast u tych, u których stwierdzono obecność stanów zapalnych w narządzie rodnym, niedrożne jajowody, mięśniaki macicy, czy rozpoznano procesy nowotworowe.
Inseminacja: na czym polega?
Inseminację wykonuje się dwojako. Jeśli kobieta ma zaburzenia hormonalne i problemy z menstruacją, przed zabiegiem podaje jej się leki hormonalne, które mają wytworzyć zwiększyć szanse na zajście w ciążę i wytworzyć większą liczbę komórek jajowych. Później lekarze celowo wywołują owulację i po dobie od jej pojawienia się wykonuje się inseminację. Jeśli układy hormonalny i rozrodczy kobiety funkcjonują bez zarzutu, a problem niepłodności spoczywa na mężczyźnie, lekarze czekają do owulacji i wtedy przeprowadzają zabieg.
W czasie zabiegu do macicy wprowadzane są bezpośrednio plemniki. Używa się do tego specjalnego cewnika, który pozwala ominąć gęsty śluz szyjkowy, będący często poważną przeszkodą dla plemników.
Inseminacja: rodzaje zabiegów
Wyróżnia się trzy typy inseminacji: domaciczną, naszyjkową i dojajwodową. Najczęściej przeprowadzanym zabiegiem jest inseminacja domaciczna, do której można użyć nasienia partnera albo dawcy. Najrzadziej wykonuje się inseminację dojajowodową.
