- Badanie na grupie 6000 dzieci ujawnia bezpośredni związek między dietą a rozwojem umiejętności społecznych
- Kwasy omega-3 zawarte w rybach są kluczowe dla kształtowania zachowań prospołecznych u najmłodszych
- Analiza naukowców z Cambridge wyjaśnia, dlaczego dziki łosoś jest znacznie bogatszy w wapń i jod niż hodowlany
- Wybór między łososiem dzikim a hodowlanym to decyzja o ilości kluczowych witamin w diecie twojego dziecka
- Najnowsze odkrycia wskazują na mikroskopijne glony jako sekretny składnik diety najzdrowszych ryb
Niezwykły początek łańcucha pokarmowego: co sprawia, że dziki łosoś jest tak wartościowy?
Zastanawiasz się czasem, co sprawia, że dziki łosoś jest tak wyjątkowy? Okazuje się, że sekret jego niezwykłych właściwości kryje się w czymś mniejszym niż ziarenko soli. Naukowcy z Northern Arizona University i UC Berkeley, o czym czytamy na łamach czasopisma naukowego „Proceedings of the National Academy of Sciences”, odkryli mikroskopijne „fabryki składników odżywczych”, które stanowią fundament diety tych ryb.
Mowa o jednokomórkowych organizmach z gatunku Epithemia, czyli okrzemkach (to rodzaj maleńkich glonów otoczonych szklistą osłonką), które tworzą dla łososi idealnie czysty i naturalny pokarm.
Magia tych mikroskopijnych organizmów polega na ich ścisłej współpracy (czyli symbiozie) z żyjącymi w ich wnętrzu bakteriami, zwanymi diazoplastami. Jak podaje serwis ScienceDaily, te małe „elektrownie” potrafią pobierać azot prosto z powietrza i zamieniać go w naturalny nawóz dla rzecznej roślinności.
Jedna z badaczek, Jane Marks, obrazowo nazwała ten proces „czystym rurociągiem składników odżywczych”, który prowadzi od słońca wprost do ryb, bez żadnych zanieczyszczeń. Pod koniec lata te niezwykłe duety dostarczają nawet 90% nowego azotu w rzecznym ekosystemie, napędzając rozwój wodnych owadów, które są głównym przysmakiem młodych łososi.
Wapń, jod, omega-3: których kluczowych składników brakuje w łososiu z hodowli?
To niezwykłe odkrycie pomaga nam lepiej zrozumieć, dlaczego tak często mówi się o różnicach między łososiem dzikim a tym z hodowli. Badanie naukowców z University of Cambridge, którego wyniki opublikowano w magazynie „Nature Food”, rzuca na tę kwestię nowe światło. Wykazało ono, że w filetach z łososia hodowlanego jest mniej aż sześciu z dziewięciu kluczowych składników odżywczych, w tym wapnia, jodu, żelaza, kwasów omega-3, witaminy B12 i witaminy A.
Dla porównania, dzikie ryby, którymi karmi się łososie w hodowlach, zawierały pięciokrotnie więcej wapnia i czterokrotnie więcej jodu niż produkt, który ostatecznie trafia na nasze talerze.
Oczywiście łosoś z hodowli wciąż jest dobrym źródłem białka, jednak warto mieć świadomość tych różnic. Jak podaje serwis Healthline, 100-gramowa porcja dzikiego łososia może pokryć 85% dziennego zapotrzebowania na selen, podczas gdy ta sama ilość łososia hodowlanego – 75%.
Co więcej, norwescy naukowcy z instytutu Nofima odkryli, jak ważna jest współpraca różnych składników. Okazuje się, że cynk i długołańcuchowe kwasy omega-3 (czyli te najcenniejsze tłuszcze, znane jako EPA i DHA, kluczowe dla pracy mózgu) działają razem, poprawiając u młodych ryb stan skóry, gojenie się ran i gęstość kości. To pokazuje, jak złożone i cenne są naturalne procesy odżywcze.
Zaskakujący związek między jedzeniem ryb a chęcią do dzielenia się u dzieci
Cała ta wiedza o wartościach odżywczych ryb nabiera szczególnego znaczenia, gdy myślimy o diecie naszych dzieci. Długoterminowe badanie przeprowadzone w Wielkiej Brytanii przez University of Bristol, w którym wzięło udział niemal 6000 dzieci, dostarczyło ciekawych wniosków.
Wyniki pokazały, że dzieci, które w wieku 7 lat jadły najmniej ryb i owoców morza, dwa lata później wykazywały mniej zachowań prospołecznych (czyli chęci do współpracy, dzielenia się czy pomagania innym) niż ich rówieśnicy. To sugeruje, jak ważne dla rozwoju mózgu i umiejętności społecznych mogą być składniki zawarte w rybach, zwłaszcza kwasy omega-3.
Niestety, świadomość tych korzyści nie zawsze przekłada się na codzienne wybory. Jak czytamy w raporcie amerykańskiej Agencji Żywności i Leków (FDA), spożycie ryb i owoców morza, zarówno wśród dzieci, jak i ich mam, często jest niższe niż zalecane. Dlatego tak ważne jest, by mówić o roli ryb w diecie i szukać sposobów na włączenie ich do rodzinnego menu.
Pamiętajmy, że wspierając rozwój fizyczny i społeczny naszych dzieci, dajemy im cenny fundament na całe życie. Jeśli masz wątpliwości, jak bezpiecznie wprowadzić ryby do jadłospisu swojego malucha, warto porozmawiać o tym z pediatrą lub dietetykiem dziecięcym.
