Białaczka u niemowląt - co wywołuje raka i jak z nim walczyć?
Białaczka jest najczęściej diagnozwanym nowotworem u niemowląt i dzieci starszych. Białaczka u niemowląt, choć nie tak częsta jak u dzieci między 2 a 5 rokiem życia, bywa bardzo ciężka do wyleczenia. Jakie są symptomy białaczki? Co wywołuje nowotwór i jakie są sposoby walki z białaczką u dzieci?
Spis treści
- Sprawdź: >> Przeziębienie a karmienie piersią: czy można karmić w trakcie choroby <<
- Co wywołuje białaczkę u niemowląt?
- Czytaj też: >> Choroby genetyczne: czym jest hemofilia? <<
- Jakie są objawy białaczki u niemowląt?
- Dowiedz się: >> Dlaczego niemowle tak dużo śpi? <<
- Rozpoznanie i leczenie białaczki u niemowląt
- Zobacz: >> Choroby nowotworowe u kobiet w ciąży - typy raka, rokowania, leczenie <<
- Czy białaczka niemowląt jest uleczalna?
Białaczka niemowlęca to choroba nowotworowa, powodująca zaburzenie w składzie krwi spowodowane komórkami białaczkowymi, które mnożą się w bardzo szybkim tempie, zastępując prawidłowo funkcjonujące białe krwinki. Komórki białaczkowe, inaczej blastyczne mają nieprawidłową strukturę i zamiast pełnić funkcję odpornościową, osłabiają organizm dziecka. W trakcie rozwoju choroby, komórki rakowe wypierają z krwi także inne zdrowe komórki, przez co szybko przedostają się do narządów wewnętrznych takich jak: wątroba, śledziona czy nerki.
Sprawdź: >> Przeziębienie a karmienie piersią: czy można karmić w trakcie choroby <<
Co wywołuje białaczkę u niemowląt?
Odróżnia się kilka odmian białaczki. Główny podział to: białaczka ostra i przewlekła. Niestety wśród dzieci najwięcej zachorowań ma postać ostrej białaczki. Wyróżnia się białaczkę ostrą limfatyczną i ostrą szpikową. W przeważającej części niemowląt najpopularniejszym typem choroby jest ostra białaczka limfatyczna (limfoblastyczna), która dotyka prawie 80% najmłodszych dzieci. Choroba o ostrym charakterze ma szybki przebieg, a wyraźne objawy już po kilku tygodniach mogą dać trafną diagnozę. Mimo zaawansowanej medycyny, trudno do dnia dzisiejszego określić, co jest bezpośrednią przyczyną choroby u dzieci. Mówi się, że jedną z nich jest genetyka, bo np. białaczka częściej dotyka dzieci z zaburzeniami genetycznymi (np. Zespół Downa, Klinefeltera). Za inną pośrednią przyczynę białaczki u niemowląt przyjmuje się np. promieniowanie jonizujące, które mogła przyjmować matka w trakcie ciąży. Z tego powodu, ciężarne kobiety powinny unikać badań wykorzystujących szkodliwe promienie (radioterapia, chemioterapia). Na liście czynników wywołujących białaczkę są także środki chemiczne i pestycydy.
Czytaj też: >> Choroby genetyczne: czym jest hemofilia? <<
Jakie są objawy białaczki u niemowląt?
Podstawową cechą tego nowotworu jest znaczne obniżenie odporności dziecka. Pierwszymi niepokojącymi objawami są częste infekcje z towarzyszącą im wysoką gorączką, które mogą pociągać za sobą kolejne np. gdy zapalenie gardła przeradza się w zapalenie ucha. Jeśli infekcji nie da się wyleczyć antybiotykiem, może to być pierwszy znak, że dzieje się coś niepokojącego. Drugim znaczącym sygnałem jest ogólne osłabienie niemowlęcia. Widoczna jest duża bladość i wyraźne zmęczenie dziecka, które bardzo długo śpi, a gdy się budzi jest rozdrażnione i niespokojne. Apatyczne niemowlę przestaje również jeść, co grozi utratą wagi, a nawet anemią. Mogą się również pojawić problemy z oddychaniem i świszczącym oddechem. Chore na białaczkę dziecko ma także powiększone węzły chłonne ze względu na ich obrzęk, który powstaje na skutek gromadzenia się w tym miejscu komórek rakowych. Jeszcze innym charakterystycznym objawem dla białaczki jest łatwość tworzenia się na ciele siniaków i wybroczyn, nawet pod wpływem zwykłego uścisku w trakcie noszenia.
Jeśli u niemowlęcia obserwuje się większość z powyższych objawów, powinno to natychmiast skłonić rodziców do wizyty u specjalisty, który wykona zaawansowane badania w kierunku białaczki. Należy pamiętać, że im szybciej zostanie postawiona diagnoza, tym mniej zaawansowana choroba i większe szanse na wyleczenie.
Dowiedz się: >> Dlaczego niemowle tak dużo śpi? <<
Rozpoznanie i leczenie białaczki u niemowląt
Podstawowym badaniem, które może stwierdzić białaczkę u dziecka jest morfologia krwi z rozmazem. Liczba białych i czerwonych krwinek daje wyraźny obraz choroby – jej rodzaj oraz stan zaawansowania. By określić dokładny rodzaj białaczki, niezbędne jest pobranie próbek ze szpiku kostnego, węzłów chłonnych, a także płynu mózgowo-rdzeniowego. Jeśli przypuszczenia, że jest to białaczka potwierdzą się, dziecko zostanie skierowane do szpitala. Leczenie będzie uzależnione od wielu czynników m. in. wieku dziecka i jego stanu, rodzaju białaczki, stopnia zaawansowania choroby. We wszystkich przypadkach zachorowań dzieci na białaczkę, leczenie rozpoczyna chemioterapia, czasem wspierana przez radioterapię . To dość męczące zabiegi, które powodują u chorego mdłości, wypadanie włosów czy infekcje. Są jednak niezbędnym etapem leczenia, więc rodzice powinni dać dziecku jak największe wsparcie i duże pokłady miłości, które mogą tylko wspomóc malucha w walce z chorobą. Gdy podjęta terapia doprowadzi do remisji choroby (zlikwidowania wszystkich komórek rakowych), co jakiś czas powtarza się ją by białaczka nie nawróciła. Regularne chemioterapie trwają 2-3 lata, potem należy jedynie kontrolować stan zdrowia dziecka, by wiedzieć, czy choroba odeszła na dobre. Gdy chemioterapia nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wtedy zazwyczaj jedynym ratunkiem dla dziecka jest przeszczep szpiku kostnego.
Zobacz: >> Choroby nowotworowe u kobiet w ciąży - typy raka, rokowania, leczenie <<
Czy białaczka niemowląt jest uleczalna?
O wyleczeniu białaczki można mówić wówczas, gdy po 5 latach od zachorowania wyniki badań nie stwierdzają rakowych komórek. Niemowlęta ze względu na swój niski wiek i słabszy organizm, mają mniejsze szanse na pełne wyleczenie, niemniej w wielu przypadkach to się udaje. Po udanym leczeniu, należy dziecku zapewnić jak najlepszą opiekę np. na bieżąco kontrolować jego stan zdrowia, zgłaszać się z dzieckiem do lekarza nawet przy najmniejszej infekcji i starannie ją leczyć. W razie pojawienia się w otoczeniu epidemii choroby zakaźnej, konieczna jest izolacja dziecka od chorych oraz podanie leków chroniących przed zakażeniem. Ochrona chorego dziecka przed nadmiernym obciążeniem i przyjazny klimat wokół niego mają ogromne znaczenie w przedłużaniu okresu poprawy zdrowia.
