Androfobia, czyli lęk przed mężczyznami. Co to jest androfobia i czy da się ją wyleczyć?

Androfobia to problem, który zaliczany jest do grupy fobii specyficznych i który polega na pojawianiu się u człowieka lęku przed… mężczyznami. Choć istnienie takiego zaburzenia może wydawać się wręcz niedorzeczne, to androfobia może stanowić poważny problem. Z czego wynika i jak ją leczyć?

Spis treści

1. Czym jest androfobia?
2. Jakie są przyczyny androfobii?
3. Jakie są objawy lęku przed mężczyznami?
4. Jakie mogą być konsekwencje androfobii?
5. Jak przebiega leczenie androfobii?

Fobiami specyficznymi określa się zaburzenia lękowe, w których przebiegu pacjent lęka się jakiegoś konkretnego czynnika. Część należących do tej grupy problemów jest doskonale pacjentom znana, jako przykłady można tutaj podać m.in. arachnofobię (lęk przed pająkami), lęk wysokości czy klaustrofobię.

Wyróżnia się jednak i inne jeszcze fobie specyficzne, o których z kolei słyszy się zdecydowanie rzadziej. Tutaj z kolei wymienić można m.in. filofobię, czyli lęk przed zakochaniem, ablutofobię czyli lęk przed myciem czy androfobię.

Z artykułu dowiesz się:

1. Czym jest androfobia?
2. Jakie są przyczyny androfobii?
3. Jakie są objawy lęku przed mężczyznami?
4. Jakie mogą być konsekwencje androfobii?
5. Jak przebiega leczenie androfobii?

Czym jest androfobia?

Androfobia to pojęcie wywodzące się z języka greckiego, powstałe z połączenia słów andros (mężczyzna) oraz phobos (strach). Doskonale więc już tutaj widać, że istotą androfobii jest lęk przed mężczyznami.

Pojawiać się on może zarówno przy bezpośrednim stykaniu się z przedstawicielami płci męskiej, jak i przy samym tylko wyobrażaniu sobie kontaktu z nimi. Co ciekawe, androfobia występować może nie tylko u kobiet, ale również i u mężczyzn.

Warto jeszcze raz podkreślić, że istotą androfobii jest lęk przed mężczyznami – czasami bowiem termin ten jest mylony z innym pojęciem, którym jest mizoandria. Różnica między nimi jest bardzo wyraźna, ponieważ mizoandrią nazywa się bardzo silną niechęć lub nawet i nienawiść w stosunku do przedstawicieli płci męskiej.

Jakie są przyczyny androfobii?

Podobnie jak w przypadku wszystkich innych fobii specyficznych, tak i w przypadku androfobii jej dokładne przyczyny do dziś nie zostały poznane. Istnieją jednak pewne przypuszczenia dotyczące patogenezy tego rodzaju zaburzeń.

Pod uwagę brane są w tym przypadku uwarunkowania genetyczne, jak i rozmaite wydarzenia doświadczane w trakcie życia. O roli genów w rozwoju androfobii świadczyć może przede wszystkim to, że różne fobie specyficzne – w tym również i androfobia – są spotykane ze zwiększoną częstością wśród tych osób, w których rodzinach ktoś zmagał się z tego typu zaburzeniami lękowymi.

Jeżeli zaś chodzi o przeżywane w życiu sytuacje, które ostatecznie mogą stać się przyczyną androfobii, to tutaj zwraca się uwagę przede wszystkim na negatywne wydarzenia, które związane są z kontaktem z przedstawicielami płci męskiej.

Mogą nimi być m.in. gwałt, ale i doświadczanie przemocy (fizycznej lub psychicznej) ze strony mężczyzn – lęk przed mężczyznami mogą przeżywać zarówno te osoby, które są ofiarami takich zdarzeń, jak i ci ludzie, którzy byli świadkami tego rodzaju sytuacji.

Jakie są objawy lęku przed mężczyznami?

Podstawowym objawem androfobii jest lęk przed mężczyznami, który – jak to już nadmieniono wcześniej – występować może w bezpośrednim zetknięciu się z przedstawicielami płci męskiej, ale i nawet wtedy, gdy w głowie pacjenta z tym zaburzeniem lękowym pojawią się myśli dotyczące kontaktu.

W przebiegu androfobii dochodzi jednak nie tylko do pojawiania się nieprzyjemnych myśli i obaw, możliwe jest także i pojawianie się różnych dolegliwości somatycznych, które stanowią przejawy lęku. Takowymi mogą być:

• znaczne wzmożenie potliwości,
• przyspieszone bicie serca,
• drżenia,
• uczucie duszności,
• przyspieszony oddech,
• nudności,
• zawroty głowy.

Jakie mogą być konsekwencje androfobii?

Teoretycznie androfobię można by uznać za błahy problem, w praktyce jednak tak nie jest. Powiązane z tą jednostką objawy mogą bowiem w znaczący sposób utrudniać człowiekowi codzienne funkcjonowanie.

Przez to, jakich odczuć doznaje pacjent w zetknięciu się z mężczyznami, może on unikać prób jakichkolwiek kontaktów. W związku z tym osoba z androfobią może mieć trudności np. z uczęszczaniem na uczelniane zajęcia czy do pracy.

Podkreślić tutaj trzeba również i to, że osoba cierpiąca na androfobię zdaje sobie sprawę z tego, że jej obawy są tak naprawdę nieuzasadnione. Może więc czuć się osamotniona ze swoim problemem, co może sprzyjać pojawianiu się u niej kolejnych jeszcze zaburzeń psychicznych, np. zaburzeń depresyjnych.

Dodatkowo osoby zmagające się z lękiem przed mężczyznami mogą podejmować się różnych prób „zagłuszenia” swoich lęków, np. sięgać po różne substancje psychoaktywne (takie jak np. alkohol czy narkotyki). Z tego powodu androfobię trzeba po prostu leczyć.

Jak przebiega leczenie androfobii?

W leczeniu androfobii – podobnie jak w przypadku innych fobii specyficznych – największą rolę odgrywa psychoterapia. Wykorzystywane są tutaj różne oddziaływania psychoterapeutyczne. Jako konkretne przykłady można podać terapię poznawczo-behawioralną czy terapię ekspozycyjną.

Szczególnie ciekawa jest druga z wymienionych. Istotą terapii ekspozycyjnej jest bowiem niejako „przyzwyczajanie” leczonego do mężczyzn – najpierw prezentuje się mu rzeczy kojarzące się z mężczyznami (np. męskie ubranie), później przechodzi się do kolejnych etapów (np. do emitowania taśm z nagraniami męskich głosów), a finalnie podczas terapii pacjent styka się z przedstawicielami płci męskiej.

W przebiegu terapii ekspozycyjnej bardzo istotne jest to, jakie odczucia pojawiają się u pacjenta. Terapeuta pokazuje mu, że tak naprawdę jego reakcje nie są do końca prawidłowe. Dodatkowo zwraca on pacjentowi uwagę na to, że w kontakcie z mężczyznami nie ma podstaw do obaw.

Niektórzy pacjenci z androfobią – zamiast psychoterapii – woleliby otrzymać jakieś leki, które pozbawiłyby ich dręczących ich dolegliwości. Leczenie farmakologiczne owszem – bywa stosowane u pacjentów z fobiami specyficznymi – odgrywa ono jednak jedynie rolę pomocniczą.

Włączane jest ono wtedy, gdy pacjent ma bardzo nasilone objawy androfobii lub gdy poza nią występują u niego jakieś inne jeszcze zaburzenia psychiczne (np. depresja). W takim przypadku leczonemu może zostać zalecone przyjmowanie np. preparatów przeciwdepresyjnych z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI).

Wtedy zaś, gdy pacjent zmaga się bardzo często z bardzo nasilonymi napadami lęku (przybierającymi postać napadów paniki), może mu zostać zalecone doraźne przyjmowanie środków przeciwlękowych.