Introwertyzm to pojęcie wprowadzone przez słynnego psychologa Carla Gustawa Junga. Od początku określał on jako introwertyków osoby, które wszystkie stany emocjonalne przeżywają w środku, wewnętrznie, nie okazując ich innym ludziom i te, które wycofują się w obliczu nowych sytuacji i wyzwań.
Może dlatego dla wielu osób introwertyk to osoba nieśmiała i i wstydliwa. To jednak zupełnie inne cechy charakteru.
Spis treści:
- Problemy introwertyka
- Jak rozpoznać małego introwertyka?
- Jak wychowywać małego introwertyka?
- Jak rodzice mogą pomóc introwertykowi?
Problemy introwertyka
Wielu rodziców, zwłaszcza tych, którzy sami są ekstrawertykami, nie potrafi pogodzić się ze spokojną i wycofaną natura swojego dziecka. Osobom introwertycznym nie żyje się najlepiej – często są nierozumiane, ich wewnętrzne życie, choć bogate, to jednak nieznane innym ludziom sprawia, że nie nawiązują przyjaźni, mają problemy w budowaniu relacji, nie przywiązują wagi do cenionych obecnie zachowań, takich jak przebojowość, asertywność, towarzyskość, ambicja…
Czytaj również:
Kim dziecko będzie w przyszłości? Jak kształtować charakter dziecka?
Nieśmiałe dziecko - jak ośmielić dziecko i dodać mu pewności siebie?
Brak tych cech charakteru jest wobec nich zarzutem – szczególnie gdy są dziećmi i mają rodziców, którzy dali się wciągnąć w wyścig szczurów. Martwią się oni o swoje dzieci, że wyrosną na odludków, nie będą mieli przyjaciół ani partnerów życiowych, że trudniej będzie im znaleźć pracę i przede wszystkim funkcjonować w dzisiejszym świecie, który woli osoby otwarte, uśmiechnięte, przebojowe i energiczne.
Jak rozpoznać małego introwertyka?
- Dziecko, które jest introwertykiem od małego potrafi bawić się w samotności. Wystarczy mu cichy kącik, ulubione zabawki, aby zniknąć we własnym świecie długi czas.
- Ma bardzo rozwiniętą wyobraźnię, bo to ona jest jego paliwem do życia.
- Kilkuletni introwertyk nie opowiada o tym, co wydarzyło się w przedszkolu, a jeśli już zwierzy się ze swoich problemów lub radości, to powie to po czasie i tylko najbliższej mu osobie, np. mamie. Dziecko z takimi cechami w ogóle raczej źle czuje się w przedszkolu, gdzie jest zbyt dużo (jak dla niego) dzieci, gdzie jest zbyt często angażowany we wspólne działania, których nie lubi, a zbyt rzadko pozostawiony sobie samemu.
- Wybiera sobie jednego przyjaciela i najchętniej bawi się sam albo tylko z nim.
- Nie lubi nadmiaru bodźców (przedszkolny bal karnawałowy lub festyn z okazji pierwszego dnia wiosny będzie dla niego koszmarem, a nie przyjemnością) i często reaguje na takie sytuacje wybuchami złości lub płaczem i marudzeniem.
- Introwertyk w szkole może mieć problemy z wypowiedziami na forum klasy, a wszelkie porażki i niepowodzenia przeżywa zamykając się w sobie i odsuwając na bok, np. chowając się w swoim pokoju.
Jak wychowywać introwertyka?
Tymczasem jedynym sposobem na pomoc małemu introwertykowi, jest zaakceptowanie jego charakteru. Tego, że maluch jest ekstrawertykiem lub introwertykiem nie da się zmienić. To cechy osobowości, których nie da się wykształcić na drodze ćwiczeń.
Zamiast więc próbować zmieniać swoje dziecko, warto raczej nauczyć się z nim żyć i dowiedzieć się, jak pomóc mu funkcjonować w grupie rówieśniczej i wśród bardziej otwartych dzieci, jak pokonać stres przed dużą liczbą osób, koniecznością podejmowania wspólnych aktywności itd. Czyli jednym słowem, jak wychować go na osobę potrafiącą prawidłowo funkcjonować w społeczeństwie.
Czytaj również:
Wychowanie dziecka: by nie wyrosło na egoistę i narcyza. Postaw na zdrowy egoizm
Jak rodzice mogą pomóc introwertykowi?
Zdaniem psychologów introwertyk potrzebuje samotności, przestrzeni i czasu. Oznacza to, że nie można na siłę pchać go w tłum, bo będzie w nim czuł się nieszczęśliwie.
- Aby tak nie było, ale jednocześnie aby nie wychować odludka, warto zapewniać malcowi niewielkie grono, zaufanych i bliskich przyjaciół – jeśli zobaczysz, że dziecko zaprzyjaźniło się z jakimś kolegą, umożliwiaj im spotkania we dwoje lub w małej grupie.
- Unikaj organizowania dziecku zabaw na 20 dzieci, aby „nauczyć” go nawiązywania relacji.
- Pozwól mu na samotność – jeśli odsuwa się od grupy, aby bawić się w pojedynkę, nie każ mu dołączać do grupy.
- Zapewnij mu w domu własne miejsce, gdzie będzie mógł w ciszy i spokoju robić to, na co ma ochotę. Niech będzie to jego azyl, gdy poczuje smutek, złość lub lęk.
- Naucz go asertywności, polegającej na tym, aby w szkole czy wśród rówieśników domagał się np. swojego prawa do odmowy udziału w zabawie bez poczucia, że jest gorszy, głupszy, niezdarny itd.
- Daj mu też czas na odreagowanie stresujących dla niego sytuacji (np. urodzin, na które został zaproszony) i na oswojenie się z nowymi sytuacjami. Mały introwertyk dłużej będzie się adaptował w przedszkolu, dłużej będzie pokonywał niechęć przed występem w szkolny przedstawieniu, później zapisze się na treningi piłkarskie, później też niż jego koledzy zdecyduje się na wyjazd na obóz bez mamy.
- Nie zmuszaj go do brania udziału w aktywnościach, na które nie ma ochoty.
