Niektóre dzieci nie znoszą, gdy ktoś głośno oddycha lub siorbie. To nie fanaberia, to objaw mizofonii

2025-07-24 15:34

Mizofonia to nietolerancja dla wybranych dźwięków. Takich jak np. hałas albo mlaskanie czy chrupanie. U dzieci może to wywoływać złość, lęk lub nawet atak paniki. Według najnowszych badań, mizofonia dziecka często wpływa na życie całej rodziny.

Niektóre dzieci nie znoszą, gdy ktoś głośno oddycha lub siorbie. To nie fanaberia, to objaw mizofonii

i

Autor: Getty Images

Mizofonia, nazywana też syndromem selektywnej wrażliwości na dźwięki, to silna reakcja (emocjonalna i/lub fizjologiczna) na określone bodźce dźwiękowe. To nie do końca to samo, co nadwrażliwość słuchowa.

Mizofonia: objawy

Osoba z mizofonią na znienawidzony dźwięk reaguje różnie. Może napinać mięśnie, może się wściekać lub unikać miejsc, gdzie może się z nim spotkać.

Mizofonia może wiązać się też z izolacją. By uniknąć kontaktu ze znienawidzonym dźwiękiem, dziecko może się wycofywać z życia społecznego, również jeśli chodzi o życie rodzinne. To trudne nie tylko dla dziecka, ale i dla jego rodziców.

Według badania, którego wyniki opublikowano w 2025 roku, rodziny, w których występuje mizofonia... w wielu przypadkach brakuje świadomości na temat tego zaburzenia. Prowadzi to do umniejszania cierpienia mizofonika oraz poczucia winy - zarówno dorosłych, jak i dzieci.

Mizofonia w rodzinie: co robić?

W jednej z najnowszych analiz porównano młodzież z mizofonią do nastolatków z zaburzeniami lękowymi.Naukowcy odkryli, że ponad 70% rodziców dzieci z mizofonią zmieniało swoje przyzwyczajenia, unikało posiłków i innych sytuacji, by tylko przynieść dziecku ulgę. Okazuje się, że choć rodzice robili to z miłości do dzieci - w ten sposób jedynie pogłębiali problem.

Według ekspertów, rodzice dzieci z mizofonią powinni pamiętać o:

  • Zwiększaniu świadomości na temat mizofonii w otoczeniu dziecka - nauczyciele i znajomi powinni zrozumieć, że nie chodzi o „kaprys” a realny dyskomfort;
  • Domowym kontrakcie - uzgodnijce, co zrobicie, by nie stosować uników przed dźwiękiem, które wywołuje u dziecka złość lub lęk;
  • Ćwiczeniach relaksacyjnych (jak np. proste techniki oddechowe lub dźwięki, które koją, obniżając napięcie) oraz ćwiczeniach wspierających samoregulację;
  • Wsparciu psychologa lub audiologa;
  • Dbaniu o wszystkich członków rodziny i wasze relacje.

Mizofonia u dziecka to wyzwanie dla całej rodziny. Kluczem jest edukacja, odpowiednie wsparcie i delikatne korygowanie codziennych reakcji. Dzięki temu można pomóc dziecku i wzmocnić rodzinne więzi (zamiast ją nieświadomie je osłabiać).

M jak Mama Google News