3-latek to wciąż maluch, a nie duże dziecko. Sprawdź, czy nie wymagasz od niego za wiele?
3-latek nie jest mini-dorosłym. Chociaż mówi wyraźniej, a nawet zaczyna wyrażać uczucia, radzenie sobie z pewnymi czynnościami, a nawet z własnymi emocjami, wciąż może stanowić dla niego niemały problem. Zobacz, z jakich "wymagań" od trzylatków lepiej zrezygnować, bo są ponad ich siły i aktualne umiejętności.
Podczas gdy 3-letnie dziecko opanowuje wiele, rozmaitych umiejętności, inne wciąż mogą być ponad jego siły. Ten wiek jest pełen sprzeczności i to normalne. Trzylatki w jednych kwestiach przypominają maluchy, w innych starsze dzieci i to całkiem naturalne. Jeśli więc twoje dziecko, wydaje ci się tak duże i rezolutne, ale wciąż "sprawia problemy", zanim zaczniesz się frustrować, sprawdź, czy nie wymagasz od niego zbyt wiele.
Zobacz też: 4 sposoby jakimi maluchy proszą o okazanie miłości, a my myślimy, że to bunt
Spis treści
- 3-latek nie jest dużym dzieckiem, które sprawia problemy wychowawcze
- Czego nie warto oczekiwać od 3-latka?
- Co z buntem trzylatka?
- Czas uczenia się na błędach
3-latek nie jest dużym dzieckiem, które sprawia problemy wychowawcze
Choć może się wydawać, że 3-letnie dziecko wszystko umie, rozumie, tylko nie chce się posłuchać, to tylko pozory. Nie warto dać się im zwieść, by niepotrzebnie nie denerwować się na swojego malucha.
Niedojrzały mózg 3-latka może sprawiać wrażenie, że jest on krnąbrny i buńczuczny. Wszystko dlatego, że myślenie 3-latków jest sztywne i niezintegrowane. W praktyce istnieje rozdźwięk między wiedzą, a działaniem. Właśnie dlatego, mimo iż 3-latki mogą dobrze wiedzieć jak odpowiednio postąpić w teorii, niekoniecznie przekłada się to na ich lepsze zachowanie. - komentuje pediatra, dr Catherine Tobin.
Czego nie warto oczekiwać od 3-latka?
Chociaż 3-latek posiadł wiele nowych umiejętności, dziecko w tym wieku jest jednocześnie logiczne i irracjonalne. To oczywiste, że oczekuje się więcej od 3-latka niż od 2-latka... Warto jednak zastanowić się, czy te oczekiwania nie są wygórowane. Wbrew pozorom, 3-latek to wciąż maluch, który uczy się społecznych zachowań, czy własnych emocji. Co nadal może być ponad jego siły?
- Dzielenie się - ta umiejętność rozwija się pomiędzy 4. a 5. rokiem życia.
- Empatia - jest typowa dopiero dla 5-latków, 3-latek dopiero się jej uczy.
- Trening nocnikowy wciąż może sprawiać problemy i przynosić wpadki. Odpieluchowanie wymaga fizycznej, intelektualnej i emocjonalnej gotowości, a nie wszystkie 3-latki są gotowe na tę zmianę.
Co z buntem trzylatka?
3-latki wydają się bardziej rezolutne niż są w rzeczywistości. Chociaż mówią wyraźniej, a nawet zaczynają wyrażać uczucia, radzenie sobie z frustracją, gniewem i innymi uczuciami może nadal kończyć się napadami złości.
W rzeczywistości bunt malucha często osiąga szczyt w wieku 3 lat. Lepiej mieć to na uwadze niż oczekiwać, że bunt dwulatka nagle się zakończy tuż po ukończeniu trzeciego roku życia.
Przeczytaj też: Mówią "uspokój się" i już jesteś spokojna? Nie i do dziecka też to nie trafi, ale są skuteczne słowa
Czas uczenia się na błędach
3. rok życia dziecka to idealny moment na praktyczną naukę. Dziecko w tym wieku nie pojmie świata jedynie z bajek, czy rozmów z rodzicem. Tu wiedza wciąż nie spotka się z praktyką. Dlatego psychologowie są zdania, że maluchom trzeba dać możliwość popełniania błędów. Nie należy wyprzedzać ich "złych" zachowań i cały czas prowadzić za rękę.
Tylko na własnych przykładach i doświadczeniach 3-latek nauczy się, jak wiązać wiedzę z konkretnymi działaniami i zachowaniami.
Zobacz: Jak nauczyć dziecko samodzielnego ubierania się? Pamiętaj o tych zasadach
