Poród naturalny bez cenzury. Oto metody, które pomogą ci urodzić bez leków i znieczulenia
Wydaje ci się, że poród to po prostu poród? Pewnie dlatego, że nie odróżniasz porodu naturalnego od porodu drogami natury. Ten pierwszy odrzuca całkowicie interwencje medyczne, w zamian proponując kilka technik uśmierzania bólu stymulowania akcji porodowej i wspierania rodzącej i maluszka. Możesz z nich skorzystać i wpisać je do swojego planu porodu.
Poród naturalny to nie to samo co poród siłami natury. Poród naturalny oznacza rezygnacje z interwencji medycznych, czyli z wywoływania skurczy, podawania leków, znieczulenia, a także z nacinania krocza czy innych zabiegów chirurgicznych. Aby poród naturalny był łatwiejszy do przejścia lekarze i położne stosują wiele metod łagodzących ból i usprawniających jego przebieg. To np. metoda Lamaze’a, Bradley’a, Leboyera czy Alexandra, które możesz wpisać do swojego planu porodowego.
Wymienione przed chwilą metody dotyczące porodu naturalnego, zostały opracowane przez ginekologów i położników jako efekt ich doświadczeń w prowadzeniu porodów. Ich celem było sprawienie, aby rodząca kobieta czuła się w tym wyjątkowym momencie jak najbardziej komfortowo, bezpiecznie i aby nowo narodzone dziecko przeżywało jak najmniej stresu w związku z nagłym przejściem z bezpiecznej macicy do nieżyczliwego świata zewnętrznego.
Metoda Lamaze’a, Bradley’a, Leboyera czy Alexandra to określony zbiór zasad, które kobieta i personel mogą stosować w czasie porodu, aby zmniejszyć ból i usprawnić poród. Część z nich wykorzystywana jest na każdej porodówce bez ich nazywania, część – wynika z instynktownych potrzeb kobiety. Ale możesz wprowadzić je w życie w całości, aby mieć pewność, że narodziny twojego dziecka będą w pełnie naturalne i fizjologiczne.
Jeśli tworzysz właśnie plan porodu, bo nie chcesz przypadkowych sytuacji, przyjrzyj się poszczególnych technikom i wybierz tę, która pasuje ci najlepiej.
Czytaj również: Piękne, ale szokujące. Tak wygląda poród naturalny na prawdziwych zdjęciach z instagrama
Spis treści
- Metoda Lamaze’a - odwrócenie uwagi od bólu
- Metoda Bradley'a - tylko razem z partnerem
- Technika Alexandra - prawidłowa pozycja ciała
- Metoda Leboyera - z myślą o noworodku
Metoda Lamaze’a - odwrócenie uwagi od bólu
Ferdinand Lamaze był francuskim położnikiem działającym w pierwszej połowie XX wieku i twórcą metody przygotowania się do porodu i technik uśmierzania bólu porodowego. Największą popularność zyskał w Stanach Zjednoczonych, gdzie chętnie stosowano wymyślone przez niego techniki oddychania w czasie skurczów.
Na czym polega metoda Lamaze’a? Zdaniem jej twórcy poród jest naturalnym procesem, dlatego powinien przebiegać bez interwencji z zewnątrz. Kobieta jest w stanie sama poradzić sobie z bólem, jeśli tylko będzie dobrze znać przebieg porodu, jeśli będzie odpowiednio reagować na bodźce, które wysyła jej ciało oraz gdy będzie umiała skupić się na innych rzeczach, odciągających jej uwagę od skurczy, np. na prawidłowym oddechu czy na innych technikach relaksacyjnych.
Lamaze radził, aby rodzące poruszały się, przyjmowały pozycje, które będą dla nich wygodne i podążały za potrzebami swojego ciała.
Metoda Lamaze'a mówi, że:
- poród powinien mieć możliwość samodzielnego rozpoczęcia porodu, chyba że istnieją medyczne lub położnicze powody do wywołania porodu,
- należy zachęcać kobiety do chodzenia, poruszania się i zmiany pozycji podczas porodu,
- należy unikać porodu na plecach,
- rodzące matki powinny mieć wsparcie przyjaciela, partnera lub douli przez cały czas porodu,
- należy unikać niepotrzebnych interwencji medycznych,
- kobiety powinny podążać za potrzebami swojego organizmu, by przeć,
- matka i dziecko powinny przebywać razem.
Metoda Bradley'a - tylko razem z partnerem
Jej twórcą jest Amerykanin Robert Bradley, który opracował ją pod koniec lat czterdziestych XX wieku. Metoda w dużej mierze opiera się na szkoleniu ojców, którzy mają być „trenerami” i partnerami rodzącej kobiety. Zakłada, że pary przygotowujące sie do narodzin dziecka, uczą się kilku różnych technik relaksacyjnych, aby opanować umiejętność całkowitego odprężenia jako narzędzia uśmierzającego ból. Zachęcają do codziennej praktyki relaksacyjnej, tak aby kobieta nauczyła się odprężać w odpowiedzi na głos i dotyk partnera.
Główne zasady metody Bradley'a mają pomoc kobiecie urodzić naturalnie bez konieczności podawania leków czy znieczulenia. Jej główne zasady to zapewnienie rodzącej sześciu głównych potrzeb: głębokiego i całkowitego relaksu oraz oddychanie torem brzusznym, ciszy, ciemności, samotności, komfortu fizycznego, snu lub możliwości zamknięcia oczu.
Warto zaznaczyć, że Bradley duży nacisk kładzie na edukację i współpracę partnera także w okresie oczekiwania na dziecko przez troskę o jej dietę i ćwiczenia w ciąży.
Metoda porodu Bradleya uczy:
- prawidłowego odżywiania i jego wpływ na rozwijający się płód
- znaczenia ćwiczeń podczas ciąży
- radzenia sobie z typowymi objawami i dolegliwościami związanymi z ciąż
- technik relaksacyjnych podczas porodu, z naciskiem na naturalne metody oddychania, które pomagają „dostroić się” i radzić sobie z bólem, zamiast odwracać od niego uwagę
- metody, które pomogą partnerowi być aktywnym uczestnikiem i wykwalifikowanym trenerem
- znajomości etapów porodu i sposobów radzenia sobie ze zmianami, jakich doświadcza ciało podczas każdego z nich
- sposobów unikania niepotrzebnych interwencji medycznych
- zmniejszania ryzyka cesarskiego cięcia i przejścia przez nie, jeśli okaże się konieczne z medycznego punktu widzenia
- sporządzanie planu porodu i skutecznego komunikowania się z zespołem medycznym
Czytaj również: Błękitny poród - doula tłumaczy, czy poród w hipnozie boli mniej
"Pierścień ognia" - to nie magiczna formuła, ale medyczne określenie związane z porodem
Technika Alexandra - prawidłowa pozycja ciała
Frederick Matthias Alexander był twórcą techniki, którą opracował w celu radzenia sobie z własnymi problemami zdrowotnymi. Jego zdaniem postawa ciała i sposób poruszania się wpływa na prawidłowe funkcjonowanie organizmu. Alexander uważał, że każdy, w tym kobieta w ciąży, może nauczyć się uwalniania napięcia mięśniowego w celu zwiększenia wydolności oddechowej oraz przywrócenia pierwotnej równowagi i prawidłowej postawy ciała.
Gdy twoje ciało zaczyna odczuwać ból porodowy, proste modyfikacje ruchu czy zmiana postawi ciała mogą pomóc złagodzić te objawy, aby pomóc rodzącej lepiej oddychać, uspokoić się, skupić na skurczach, przyspieszyć rozwieranie się szyjki i przygotować się do skutecznego parcia.
Zajęcia z techniki Aleksandra uczą jak wygodnie kucać i siadać podczas porodu, jak rozluźnić mięśnie miednicy, aby grawitacja pomogła dziecku wyjść na zewnątrz oraz jak zebrać siły do parcia.
Główne zasady techniki Alexandra to:
- to, jak się poruszasz, siedzisz i stoisz, wpływa na to, jak dobrze funkcjonujesz,
- związek głowy, szyi i kręgosłupa ma fundamentalne znaczenie dla twojej zdolności do optymalnego funkcjonowania,
- konieczna jest większa uważność na sposób, w jaki wykonujesz codzienne czynności,
- umysł i ciało ściśle ze sobą współpracują jako jedno, nieustannie wpływając na drugie,
- dostosowanie się do rosnącej wagi i zmian związanych z ciążą,
- ćwiczenie przysiadów i stawanie na czworakach, oddychania i wokalizowania (np. krzyki), aby przygotować się do porodu,
- sposoby zapobiegania przemęczeniu podczas powtarzających się wymagań związanych z podnoszeniem, trzymaniem i noszeniem, które towarzyszą rodzicielstwu.
Czytaj również: Lęk przed porodem - co zrobić, jeśli boisz się porodu?
Metoda Leboyera - z myślą o noworodku
Chociaż Leboyer nie był pierwszym lekarzem, który opowiadał się za naturalnymi metodami porodu, takimi jak unikanie zbędnych leków i procedur medycznych, to jednak wyróżniało go skupienie się przede wszystkim na minimalizowaniu cierpienia dziecka.
Zadaniem Fredericka Leboyera, francuskiego położnika i autora książki „Narodziny bez przemocy”, konieczne jest zminimalizowanie traumy, którą jest dla noworodka przyjście na świat. Dzieci w czasie narodzin odczuwają ból, niepokój i cierpienie, a to, w jaki sposób przychodzą na świat, kształtuje ich w dorosłości.
Metoda porodu Leboyera polega na porodzie w cichym pokoju, przy słabym oświetleniu. Położna pozwala dziecku wysunąć się z kanału rodnego w czasie skurczu, bez ciągnięcia malca za główkę. Zaraz po urodzeniu noworodka kładzie się na brzuchu mamy i delikatnie masuje jego ciało.
Pępowiny nie przecina się od razu, a dopiero wtedy gdy przestanie tętnić - ma to dać dziecku czas na przyzwyczajenie się do oddychania. Po kilku chwilach z matką dzieckiem wchodzą do wanny z ciepłą wodą, co uspokaja noworodka, bo wprowadza go znów do wodnego środowiska, w którym żył przez 9 miesięcy.
Technika ta umożliwia udział ojca. Jej wadą jest to, że nie sprawdza się w przypadku skomplikowanych porodów.
Poród metoda Leboyera zakłada:
- zaciemnienie sali porodowej - takie postępowanie zapobiega szokowi, który mógłby zestresować noworodka, który od kilku miesięcy przebywa w półmroku,
- odtwarzanie łagodnej muzyki lub ograniczenie do minimum głośnych dźwięków, rozmowy na sali porodowej odbywają się szeptem
- utrzymanie wysokiej temperatury powietrza w sali porodowej, aby noworodek czuł się komfortowo w nowym środowisku i łatwiej przystosował się do życia pozamacicznego
- noworodek jest traktowany delikatnie i ostrożnie. Leboyer zaleca, aby nie ciągnąć główki dziecka, lecz całkowicie umożliwić naturalny poród.
