To, kiedy dziecko siada nie zależy od jego mądrości, inteligencji czy zdrowia. Mimo to świeżo upieczone mamy często martwią się, czy niemowlak prawidłowo się rozwija, obserwują, kiedy zaczyna podnosić główkę i wykonuje pierwsze próby samodzielnego siadania.
Warto jednak wiedzieć, że każde dziecko rozwija się w swoim tempie i nie zawsze jest to zgodne z książkowymi normami. Niektóre sygnały powinny jednak zaniepokoić, dlatego zawsze warto wiedzieć, kiedy dziecko siada i w jakim wieku podejmuje pierwsze próby samodzielnego siedzenia.
Spis treści
- Kiedy dziecko siada? Jaki to etap rozwoju?
- Kiedy dziecko zaczyna siadać?
- Czy należy pomagać dziecku, gdy zaczyna siadać?
- Co powinno zaniepokoić rodziców?
- Jak wspierać dziecko w nauce siadania?
Kiedy dziecko siada? Jaki to etap rozwoju?
Niemowlę rozwija się bardzo dynamicznie, szczególnie w ciągu pierwszego roku życia. W tym czasie dziecko zyskuje mnóstwo nowych umiejętności, zmienia się także jego ciało oraz możliwości. Niemowlak nabiera masy, a jego mięśnie i układ kostno-stawowy zaczynają pozwalać na zwiększanie zakresu ruchu.
To, kiedy dziecko zaczyna siadać, jest bardzo indywidualną kwestią, zależną od wielu czynników - genetycznych, a także warunków, w których rozwija się niemowlak. Uważa się jednak, że schemat rozwoju umiejętności ruchowych u dziecka wygląda następująca:
- gdy dziecko ma 2-3 miesiące, to zaczyna podnosić główkę podczas leżenia na brzuszku.
- gdy dziecko ma 5-6 miesięcy, zaczyna siadać.
- gdy dziecko ma 9 miesięcy, zaczyna przyjmować pozycję pionową.
Kiedy dziecko zaczyna siadać?
Mimo że książki dla rodziców często wskazują 5.-6. miesiąc życia dziecka jako moment, w którym powinno już zacząć siadać, to jednak w rzeczywistości często wygląda to bardzo różnie i większość niemowląt zaczyna rozwijać umiejętność siadania dopiero pomiędzy 6. a 9. miesiącem życia.
Należy podkreślać, że dziecko zaczyna siadać, gdy jest na to gotowe: ma silne mięśnie karku, pleców oraz brzucha. Nie należy wywierać na dziecku presji, by siadało wcześniej, ponieważ może zakończyć się to urazami lub prowadzić do wad postawy w przyszłości.
Warto jednak obserwować pociechę i zwrócić uwagę na sygnały, które świadczą o gotowości do samodzielnego siadania. Te pojawiają się zazwyczaj między 4. a 6. miesiącem życia i są to próby trzymania główki, próby podnoszenia się i opierania na przedramionach z pozycji leżenia na brzuszku, a także próby przekręcania się na plecy z pozycji leżenia na brzuszku.
Czytaj również: Kiedy dziecko zaczyna chodzić: etapy nauki chodzenia niemowląt
Rozwój małego dziecka - ćwiczenia do nauki raczkowania i siadania
Dlaczego warto pozwolić dziecku na rozwój we własnym tempie?
Czy należy pomagać dziecku, gdy zaczyna siadać?
Dziecko może samodzielnie siadać dopiero wtedy, gdy potrafi kontrolować ruchy głowy. Właśnie dlatego nie należy przyspieszać tego procesu i zmuszać dziecka do siadania, choć nie jest jeszcze na to gotowe. Złym pomysłem jest sadzanie dziecka nawet, gdy jego plecy są podparte poduszkami.
Nie należy także używać spacerówki w pozycji pionowej. Niemowlę, które jeszcze nie siada samodzielnie, może być przewożone w tego typu wózku, ale pod warunkiem, że siedzisko zostanie ustawione w pozycji półleżącej.
Podobnie sytuacja wygląda ze wszelkimi leżakami, nosidełkami czy fotelikiem samochodowym. W przypadku używania powyższych należy mieć na uwadze ochronę karku dziecka i jego pleców, jeśli wciąż nie jest w stanie samo siadać. Oczywiście nie stanie się nic poważnego, jeśli dziecko nie będzie spędzać w tych sprzętach dużo czasu.
W przeciwnym wypadku może dojść do opóźnień w rozwoju motorycznym dziecka. Niemowlak, który jeszcze samodzielnie nie siedzi, powinien mieć często zmienianą pozycję, aby mógł swobodnie bawić się rączkami i nóżkami, wykonywać różne ruchy na miarę swoich możliwości, ponieważ to przyspieszy jego rozwój ruchowy, wzmocni jego mięśnie i pozwala mu zapoznać się z własnym ciałem.
W domu można korzystać ze specjalnego leżaka dla dziecka, ustawiając kąt nachylenia do pozycji leżącej. Dopiero gdy dziecko zaczyna samo siadać, można zmienić to ustawienie. Na co dzień warto także kłaść dziecko na macie edukacyjnej.
Niemowlę powinno wtedy znajdować się w pozycji leżącej, najlepiej na brzuszku, by mogło uczyć się podnosić główkę, a także próbować przekręcać się samodzielnie na plecki.
Co powinno zaniepokoić rodziców?
Mimo że rozwój każdego dziecka jest bardzo indywidualny, to i tak należy uważnie obserwować swoją pociechę, żeby w razie czego wcześnie wykryć niepokojące sygnały. Co do nich możemy zaliczyć?
Przede wszystkim trzeba zwracać uwagę na napięcie mięśniowe dziecka. Zbyt duże napięcie, ale i zbyt duża wiotkość powinny być sygnałem ostrzegawczym. Warto wtedy skonsultować się z pediatrą.
Tak samo należy postąpić, gdy dziecko skończyło 9 miesięcy i nie próbuje samodzielnie siadać, a także gdy skończyło 11 miesięcy i nie potrafi przejść z pozycji stojącej do siedzącej. Uwagę rodziców powinien zwrócić również nagły regres. Jeśli dziecko potrafiło już samodzielnie siadać, a nagle przestało to robić, to również należy skonsultować się z lekarzem.
Jak wspierać dziecko w nauce siadania?
Mimo że już podkreślaliśmy, by nie zmuszać dziecka do samodzielnego siadania, gdy nie potrafi tego robić, to jednak można w niewielkim stopniu pomagać niemowlakowi w nauce siadania. Należy to robić oczywiście w bezpieczny sposób, nie męczyć dziecka, zwracać uwagę na sygnały, które świadczą o zmęczeniu i wtedy nie forsować pociechy.
Jak jednak można pomóc? Należy kłaść dziecko na brzuszku. Można to już robić, gdy odpadnie kikut pępowinowy. W takiej pozycji dziecko będzie ćwiczyć podnoszenie główki, a tym samym mięśnie karku, pleców oraz brzuszka. W pewnym momencie zacznie także przekręcać się na plecy, co również jest pomocne w nauce siadania.
Można także siedzieć z dzieckiem, trzymając je na kolanach i opierając jego plecy o swój brzuch. W tej pozycji można spędzać z dzieckiem czas, ale należy mieć na uwadze fakt, by plecy i główka dziecka były oparte o nasze ciało.
Czytaj również: Jaki chodzik wybrać - chodzik pchacz czy zwykły chodzik?
Rozwój ruchowy dziecka: motoryka małej ręki czyli ćwiczenia dłoni i paluszków
Przestymulowanie – jak nadmiar bodźców wpływa na zachowanie niemowląt?
