Dlaczego nie czuję instynktu macierzyńskiego? [Porada eksperta]

Jestem w końcówce 4 miesiąca ciąży i wcale nie odczuwam z tego powodu jakiejś wielkiej radości. Jestem w bardzo stabilnym związku, mam bardzo dobre wykształcenie, nie mam żadnych problemów, które - z racjonalnego punktu widzenia - mogłyby wpływać na to, że miałabym powody do zmartwień. Chodzi o brak pociągu do macierzyństwa. Denerwują mnie rozmowy na temat dziecka, kupowania ubranek, wybieranie imion itd. Na razie macierzyństwo widzę jako konflikt z moją karierą zawodową, boję się o to, że partner sceduje większość uczuć na dziecko, że będę wymęczona nieprzespanymi nocami, że stracę atrakcyjny wygląd. Aż wstyd się do takich uczuć przyznać, uważam się za egoistkę, ale nie wiem co zrobić. Czy to prawda, że uczucie do dziecka budzi się często po jego urodzeniu? Czy moje podejście może stwarzać jakieś problemy w przyszłości?

Ciężko mi jednoznacznie odpowiedzieć pani na pytanie dlaczego pani nie czuje zadowolenia z bycia mamą. To może być wiele powodów różnego typu np. huśtawka hormonalna (co jest bardzo częste w tym stanie), może też to być związane z faktem, że nie była pani gotowa na dziecko, lub ciąża nie była planowana. Czasem jest tak, że presja społeczeństwa, rodziny i partnera na powiększenie rodziny jest tak olbrzymia, że zapominamy w tym wszystkim o sobie - czego my - kobiety- chcemy najbardziej i dla świętego spokoju zachodzimy w ciążę. Potem przychodzą wątpliwości, frustracja, złość i niechęć do partnera i samej siebie.

Czasami niechęć do ciąży pojawia się wraz ze wspomnieniami ze swojego rodzinnego domu. Są kobiety, które miały dysfunkcyjne rodziny np. alkoholizm jednego z rodziców lub obojga itp. i wraz z tymi przykrymi wspomnieniami pojawiają się wątpliwości co do bycia dobra matką dla swego dziecka. Trudno mi powiedzieć, czy pani ten stan przejdzie, bo czasem nawet po porodzie może się utrzymywać. Jeżeli dalej będzie się pani tak czuć - proponuje konsultacje z psychologiem lub terapeutą. Może rozmowa z kimś obcym pozwoli pani na przyjrzenie się swojej sytuacji rodzinnej i sobie z innej perspektywy.